Όλα τα λάθη της Intel ανά την ιστορία και η... τελευταία κούπα της λύπης

Συνταξη / Επιμελεια: Θεόδωρος Χατζηκώστας | 22 Ιανουαριου 2018
Posted in υλικό - Επεξεργαστές

Αναμφισβήτητα η Intel είναι μια τεράστια εταιρεία. Κατέχει ένα συντριπτικό ποσοστό στις πωλήσεις επεξεργαστών για σταθερούς υπολογιστές, servers και laptops και διαθέτει άπειρα χρήματα για έρευνα και εξέλιξη. Παρόλα αυτά τα χρήματα όμως δεν έχει καταφέρει σε αρκετές περιπτώσεις να αποφύγει τις κακοτοπιές και τα προβλήματα. Με αφορμή τα πρόσφατα κενά ασφαλείας των επεξεργαστών της, θα κάνουμε ανασκόπηση όλες τις μεγάλες της αποτυχίες κατά την διάρκεια της μακρόχρονης ιστορίας της.

1989: Intel 80486 overheating

Το 1989 όποιος είχε υπολογιστή ήταν «φυτό» και έτσι ένα από τα πρώτα σοβαρά προβλήματα σε επεξεργαστές της Intel δεν πήρε την δημοσιότητα που του άξιζε. Μιλάμε για την 4^η γενιά επεξεργαστή x86 αρχιτεκτονικής, αυτόν που ονομάζαμε εν συντομία «486» και ο οποίος αρχικά είχε σοβαρά προβλήματα υπερθέρμανσης τουλάχιστον όσον αφορά την έκδοση 486DX-50. Μάλλον κανείς δεν είχε σκεφτεί ακόμη πως μια ψήκτρα και ένα ανεμιστηράκι θα απογείωναν την πληροφορική!

1994: Pentium FDIV bug

Το σωτήριο έτος 1994, ερευνητές ανακαλύπτουν πως ο νέος Pentium επεξεργαστής της Intel έχει ένα πρόβλημα στην μονάδα υπολογισμών κινητής υποδιαστολής (FPU) και μπορεί υπό συγκεκριμένες συνθήκες να δώσει λάθος αποτελέσματα. Η Intel προσπαθεί να υποβαθμίσει το πρόβλημα αναφέροντας πως σε ένα μέσο χρήστη το πρόβλημα θα εμφανιζόταν μία φορά στα 27.000 χρόνια την ίδια στιγμή που η ανταγωνιστική IBM ανέφερε πως το πρόβλημα θα εμφανιζόταν στον μέσο χρήστη μία φορά ανά 24 ημέρες. Εν τέλει, τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους η Intel ανακάλεσε τους προβληματικούς επεξεργαστές,  με κόστος περί τα 475 εκατομμύρια δολάρια. Το FDIV bug είναι ίσως το πιο γνωστό ολίσθημα στην ιστορία της Intel και της εξέθεσε σε τεράστια αρνητική δημοσιότητα σε μια εποχή που πάλευε με μεγαθήρια για να κυριαρχήσει στο χώρο.

1996: Pentium II πιο αργοί από τους Pentium MMX;

Μπορεί εξέλιξη να σημαίνει να παίρνεις κάτι και να το κάνεις καλύτερο, όχι όμως απαραίτητα για την Intel, η οποία κατάφερε να κάνει τον Pentium II πιο αργό από τον παλαιότερο Pentium MMX. Σε αυτή την περίπτωση η Intel προτίμησε να παρενοχλήσει τους συντάκτες που έκαναν την ανακάλυψη παρά να αντικαταστήσει τους επεξεργαστές.

2000: Ανάκληση 20.000-30.000 επεξεργαστών Pentium III 1.13GHz

Η νέα χιλιετία δεν μπήκε καλά για την Intel. Η AMD από το πουθενά παρουσιάζει τον επεξεργαστή Athlon και σπάει πρώτη το «φράγμα» του 1GHz. Η Intel έχει σοβαρά προβλήματα με το χρονοδιάγραμμα του Pentium 4 και της Rambus μνήμης, και «αναγκάζεται» να λανσάρει για το υπάρχων socket370 έναν Pentium III στα 1.13GHz. Ο νέος επεξεργαστής κρίθηκε από reviewers (βλέπε Tom’s Hardware) ως αναξιόπιστος και προβληματικός και εν τέλει ανακλήθηκε. Δεν ήταν μεγάλη οικονομική ζημιά, ήταν περισσότερο ψυχολογική, καθώς η Intel έχανε την πρωτοκαθεδρία –έστω και προσωρινά- στους επεξεργαστές υψηλών επιδόσεων.

2000: Pentium 4 και i820 chipset bug

Το έτος 2000 δεν ήταν τυχερό για την Intel καθώς ο νέος της Pentium 4 επεξεργαστής έδειχνε πιο αργός σε παλιές εφαρμογές, από τον Pentium III. Μα αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα: Η συνεργασία με την Rambus έμπαζε νερά λόγω διαθεσιμότητας και κόστους των RIMM μνημών, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφτεί το σχέδιο για «μπάσιμο» στην αγορά μνήμης.

Και ενώ η AMD είχε ήδη μεταπηδήσει στο DDR τραίνο, η Intel επέστρεφε στην.. SDRAM μέσω ενός βιαστικά ανασχεδιασμένου chipset.  To αποτέλεσμα; Κολλήματα και προβλήματα στην συνεργασία του i820 chipset με μνήμες, προβλήματα που η Intel απέδωσε στους κατασκευαστές μνήμης (αυτούς τους ίδιους που πήγε να εκτοπίσει νωρίτερα). Το i820 λοιπόν λανσαρίστηκε και αποσύρθηκε την ίδια στιγμή, σε μια ακόμη επική στιγμή της Intel!

2003: Pentium 4: Ανάκληση αντί Λανσαρίσματος

Το 2003 η Intel νιώθει την «ανάσα» της AMD στην πλάτη της και κάνει απανωτά λάθη. Ένα από αυτά είναι ο προβληματικός Pentium 4 των 3GHz που την ημέρα που ήταν να λανσαριστεί στην πράξη ανακαλείται από τους μεγάλους κατασκευαστές λόγω κατασκευαστικών προβλημάτων σε ένα ποσοστό.

2007: Core2Duo – Core2Quad γεμάτοι bugs

Μπορεί οι νέοι Core2 επεξεργαστές της Intel να της έδωσαν και πάλι την πρωτοκαθεδρία, αλλά μια κακή ευωδία προβλημάτων κρύβονταν καλά πίσω στις σκιές. Ο ιδρυτής του OpenBSD Theo de Raadt, ανακαλύπτει έναν τόνο από bugs και προβλήματα στην αρχιτεκτονική και σε εσωτερικό του μήνυμα τονίζει: "Αυτοί οι επεξεργαστές είναι προβληματικοί (buggy) σαν κόλαση και μερικά από αυτά τα προβλήματα (bugs) δεν δημιουργούν απλά μόνο προγραμματιστικά προβλήματα αλλά θα ανοίξουν τρύπες (για τους hackers)".
Για να συνεχίσει:
"Όπως γίνεται πάντα, οι κατασκευαστές BIOS θα αργήσουν πολύ να παρέχουν διορθώσεις για αυτά τα προβλήματα. Μερικά προβλήματα δεν διορθώνονται και δεν επιδέχονται διόρθωσης...".

Για την ιστορία, επρόκειτο για 22-30 bugs, τα περισσότερα από αυτά επιλύθηκαν σιωπηρά εν καιρώ είτε μέσω BIOS upgrades είτε μέσω Windows updates. Και πάλι η Intel κατάφερε να την βγάλει καθαρή χωρίς απώλειες αφού τα bugs αφορούσαν κυρίως τους προγραμματιστές assembly και είχαν να κάνουν με λάθη και τρύπες ασφάλειας και όχι κάτι που ο μέσος χρήστης θα αντιμετώπιζε άμεσα.

2011: Και εσύ τέκνον SSD;

Η Intel είναι μια εταιρεία που δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς της πληροφορικής και αυτό σημαίνει πως εν  δυνάμει μπορεί να αποτύχει και σε αυτούς. Έτσι συνέβη και στον χώρο της αποθήκευσης το 2011, με την δημοφιλή σειρά των SSD με κωδικό «320» η οποία «προικίστηκε» με ένα bug το οποίο μείωνε την χωρητικότητα του μέσου στα (ναι καλά μαντέψατε) 8MB. Η intel κατάφερε μετά από τρεις εβδομάδες να βρει την λύση με την μορφή νέου firmware για το SSD, αλλά δυστυχώς, δεν επέτρεψε στους χρήστες να επαναφέρουν να δεδομένα που έχασαν.

2011: Καταραμένο Sandy Bridge chipset

Το 2011 η Intel ανακοινώνει πως έχει ανακαλύψει ένα πρόβλημα στα σειράς 6 chipset που υποστήριζαν τους Sandy Bridge επεξεργαστές (2^ης και 3^ης γενιάς Core i3/i5/i7). Το πρόβλημα αφορούσε μητρικές που «φορούσαν» P67 και H67 chipsets και που είχε ως αποτέλεσμα ο «αργός» (3Gbps)  SATA controller της μητρικής να φθείρεται με τον καιρό και να χάνει απόδοση περί τα 6% σε μια περίοδο τριών ετών. Ειλικρινά ο γραφών δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η Intel αντέδρασε τόσο υπερβολικά (και μπράβό της γι΄αυτό) αν αναλογιστούμε πως άλλοι κατασκευαστές (ονόματα δεν λέμε -Apple) μειώνουν ηθελημένα  την απόδοση των προϊόντων τους με τον καιρό. Όπως και να έχει, η Intel απέσυρε τα προβληματικά chipset με μια διαδικασία που εικάζεται πως ίσως της κόστισε πάνω από 700 εκατομμύρια δολάρια! Ίσως πρόκειται για την ακριβότερη ανάκληση της Intel στην ιστορία και σίγουρα αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τον τύπο, με εκτενείς αναφορές ακόμη και σε μέσα που δεν είχαν να κάνουν με την πληροφορική.

2013: Haswell USB3.0 bug

Τα greatest hits της Intel συνεχίζονται και μέσα στο 2013, όταν η εταιρεία αναγκάζεται να αποκαλύψει πως οι επεξεργαστές αρχιτεκτονικής Haswell (Core i3/i5/i7 τέταρτης γενιάς κυρίως), έχουν ένα πρόβλημα με τον USB3.0 controller που... εξαφάνιζε συσκευές όταν έμπαιναν σε κατάσταση stand by.  Η αρχιτεκτονική Haswell γενικώς είχε και άλλα προβλήματα (TSX bug), και δεν ήταν η καλύτερη στιγμή της εταιρείας. Η λύση ήρθε δια μέσω software updates.

2016: Skylake bug

Με την παρουσίαση της τελευταίας αρχιτεκτονικής της Intel, αρκετοί low-level προγραμματιστές παρατήρησαν «περίεργη» συμπεριφορά σε εκτέλεση προγραμμάτων και στο compiling. Μετά από αρκετή έρευνα και... «κολλήματα» τελικά αποκαλύπτεται πρόβλημα τον μικροκώδικα του επεξεργαστή που μπορούσε να προκαλέσει κολλήματα υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Χάρης την νέα τεχνολογία, η Intel δεν χρειάστηκε να αποσύρει όλους τους Core i3/i5/i7 που είχε πουλήσει, και η «διόρθωση» έγινε μέσω BIOS upgrades στις μητρικές των υπολογιστών.

2017: Φωτιά στα πατζάκια μας

Να και μία ανάκληση που δεν έχει μεν άμεση σχέση με επεξεργαστές, αλλά όπως και να έχει χρεώνεται στην Intel: Η τελευταία είχε εξαγοράσει μια εταιρεία κατασκευής smartwatches η οποία κατασκεύαζε τα προϊόντα της –που αλλού– στην Κίνα. Όλα καλά ως εδώ, μέχρι που ένα από τα προϊόντα (Basis Peak) παρουσίασε προβλήματα υπερθέρμανσης προκαλώντας φουσκάλες και μικροεγκαύματα στους χρήστες. Η λύση; Ανάκληση –τι άλλο;

2017: Atom C2000 bug

Αν νομίζατε πως οι οικιακοί επεξεργαστές ήταν το μόνο περσινό πρόβλημα της Intel, τότε καλά θα κάνετε να το ξανασκεφτείτε, καθώς αναφορές μιλάνε για τον Atom επεξεργαστή που χρησιμοποιείται σε ένα μεγάλο αριθμό συσκευών και του οποίου «τα υλικά του σήματος ρολογιού, αρχίζουν και φθείρονται με τον καιρό». Πρόκειται για ένα μείζων πρόβλημα που ίσως αφορά εκατομμύρια συσκευές. Από ότι εικάζεται πάντως, η Intel κατάφερε να «κουκουλώσει» το θέμα μέσω των Non Disclosure Agreements με τους κατασκευαστές.

2017: Meltdown / Spectre

Και φτάνουμε στα δύο τεράστια κενά ασφαλείας  που αποκαλύφθηκαν μαζί, και που πραγματικά ταράζουν τα νερά της ασφάλειας των υπολογιστών. Γιατί λοιπόν γίνεται τόσο μεγάλος ντόρος; Πρώτον, γιατί αφορά ΟΛΟΥΣ τους επεξεργαστές της Intel από το 1995 και μετά! Άρα μιλάμε για θέματα που υπάρχουν εδώ και δεκαετίες και που ίσως hackers ή κυβερνητικές υπηρεσίες γνώριζαν πριν τις ανακαλύψουν οι ειδικοί της Google και των άλλων ανεξάρτητων ομάδων. Τι ακριβώς λοιπόν συμβαίνει με τα κενά αυτά ασφαλείας;

Το Meltdown είναι ένα κενό ασφάλειας που επιτρέπει σε κάποιον να έχει πρόσβαση στην μνήμη του πυρήνα του λειτουργικού συστήματος. Άπαξ και έχει πρόσβαση εκεί, ουσιαστικά αποκτά έλεγχο του μηχανήματος και μπορεί να κάνει τα πάντα, αφού ο πυρήνας είναι ο εγκέφαλος που συντονίζει τα πάντα.

Το Spectre από την άλλη, «σπάει» την απομόνωση μεταξύ των εφαρμογών, και έτσι ένας επιτιθέμενος μπορεί θεωρητικά να μπει στα χωράφια ενός άλλου προγράμματος, να κλέψει κωδικούς ή – και πάλι – να πάρει τον έλεγχο του υπολογιστή.

Το κακό με αυτά τα δύο κενά ασφαλείας λοιπόν είναι πως:

1. Υπάρχουν εδώ και 20+ χρόνια, άρα όποιος είχε γνώση θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει.
2. Είναι «αόρατα» στα Antiviruses
3. Αφορούν ένα τεράστιο κομμάτι υπολογιστών (το 80-90%)
4. Αφορούν όχι μόνον τους οικιακούς υπολογιστές, αλλά και servers όπου θεωρητικά ένας hacker που φιλοξενείται σε έναν από αυτούς, μπορεί να αποκτήσει τον έλεγχο όλου του μηχανήματος και να μπει στα χωράφια άλλων εταιρειών που φιλοξενούνται εκεί. Αυτό αποτελεί μια καταστροφική εξέλιξη στην εμπιστοσύνη στο Cloud Computing.
5. Πιθανώς τα κενά να μην μπορούν να διορθωθούν ολοκληρωτικά δια μέσω software.

Ακόμη χειρότερα, τα πρώτα patches – διορθώσεις που έχουν κυκλοφορήσει σε Linux για Intel διανομές, δείχνουν πως υπάρχει μια απώλεια απόδοσης που κατά μέσο όρο κινείται στο 5% και που υπό συγκεκριμένα σενάρια μπορεί να φτάσει και το 30%! Τα κακά νέα όμως δεν σταματούν εδώ, καθώς ενώ υπάρχουν ήδη έτοιμα patches για τα Windows (όσον αφορά το meltdown) το spectre κενό δείχνει πως δεν είναι τόσο εύκολα ή άμεσα αντιμετωπίσιμο. Κατά πάσα πιθανότητα θα το έχουμε μαζί μας για πολύ καιρό – και μάλλον θα απαλλαχθούμε από αυτό όταν οι νεότεροι επεξεργαστές που θα λανσαριστούν από το 2018 και μετά, αντιμετωπίσουν το θέμα από μόνοι τους, χωρίς την ανάγκη κάποιου λογισμικού μπαλώματος.

Είναι η Intel τόσο κακή εταιρεία;

Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, θα μπορούσε κάποιος να συμπεράνει πως η Intel δεν είναι μια ιδιαίτερα αξιόπιστη εταιρεία που συχνά-πυκνά λανσάρει προβληματικά ή ανολοκλήρωτα προϊόντα. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, να παρουσιάζονται εδώ και εκεί προβλήματα μέσα σε διάστημα δεκαετιών, ειδικά όταν μιλάμε για μια εταιρεία έχει λανσάρει χιλιάδες μοντέλα επεξεργαστών και που έχει πουλήσει εκατοντάδες εκατομμύρια από αυτούς. Η Intel αποτελεί την ατμομηχανή της πληροφορικής, ενώ αντίστοιχα λάθη ή κενά ασφάλειας μπορούμε να συναντήσουμε σε όλες τις εταιρείες, από την AMD και την Cyrix έως την OCZ και την Apple.

Το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσαμε αβίαστα να κατηγορήσουμε την Intel όσον αφορά την πολιτική της, είναι το γεγονός πως συχνά-πυκνά προσπαθεί να κουκουλώσει ένα πρόβλημα και αν αυτό δεν καταστεί δυνατόν, τότε επανέρχεται με διορθωτικές κινήσεις. Όπως έγραψε και ο Linus Trovald (πατέρας του Linux) "...δεν είναι δυνατόν η Intel να γράφει πως δεν είναι δικό της λάθος αλλά γενικό κακό που συμβαίνει σε όλες τις αρχιτεκτονικές". Ακόμη και αν αυτό είναι αλήθεια (τουλάχιστον όσον αφορά το meltdown) αυτό δεν σημαίνει πως η Intel μπορεί να θεωρεί πως δεν έκανε κάτι λάθος. Απλά έκανε το ίδιο λάθος που έκαναν πολύ μικρότερες και πολύ πιο άπειρες εταιρείες -και αυτό δεν την τιμά!