Πώς «υποδέχτηκαν» τη λιτότητα τα ελληνικά ιστολόγια

13 Ιουνιου 2010
Posted in Επικαιρότητα

«Άδικα» και «σκληρά» είναι τα οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν αρχές Μαρτίου, σύμφωνα με αδημοσίευτη έρευνα στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Οι πολίτες δεν χαρίστηκαν στο «προνομιούχο» δημόσιο, θεώρησαν κόμματα και Ευρωπαίους εταίρους υπεύθυνους για τα οικονομικά δεινά, ενώ αποστασιοποιούνται από την ατομική ευθύνη.

Τετάρτη, 3 Μαρτίου 2010. Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου μιλάει από το βήμα της Βουλής για το κατεπείγον νομοσχέδιο της κυβέρνησης με στόχο την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης. «Όταν μιλάμε σε αυτή την αίθουσα, μας ακούν οι πολίτες…», έλεγε χαρακτηριστικά ο υπουργός. Η αλήθεια είναι πως οι πολίτες έχουν ακούσει πολλά από τότε μέχρι σήμερα. Κι άλλο τόσο βέβαια, έχουν σχολιάσει και στα ιστολόγια.

Πρόσφατη έρευνα της i-sieve technologies για την περίοδο 3-5 Μαρτίου και σε δείγμα 1.265 διευθύνσεις στο ίντερνετ, έδειξε πως οι αντιδράσεις όσων σχολίασαν online το πρώτο πακέτο οικονομικών μέτρων ήταν σχετικά αναμενόμενες, με ορισμένα αξιοσημείωτα ευρήματα. Στο σύνολο και των τριών ημερών το 78% των τοποθετήσεων ήταν αρνητικό, το 12% θετικό ενώ το 10% αφορούσε ουδέτερα σχόλια. Την ίδια στιγμή και ανεξαρτήτως προσέγγισης, τα μέτρα που απασχόλησαν περισσότερο τους πολίτες ήταν η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού (15,5%), η αύξηση συντελεστών Φ.Π.Α. και η αύξηση ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα.

Η άποψη που θέλει τον χρόνο να λειτουργεί καταλυτικά μετά τις πρώτες αντιδράσεις, «καλλιεργώντας» το έδαφος για συναίνεση ή τουλάχιστον για μια μορφή συγκατάβασης, επιβεβαιώνεται από την έρευνα. Τα θετικά σχόλια σημείωσαν αύξηση την 3η μέρα συγκριτικά με την 1η (16% έναντι 11%) ενώ τα αρνητικά εμφάνισαν αντίστοιχα πτώση 9% (72% από 81%).

Το αντιπροσωπευτικό επιχείρημα όσων συμφώνησαν με τα μέτρα έγκειται, όπως προκύπτει από την έρευνα, στην αναγνώριση και την αναγκαιότητα της κυβερνητικής πρωτοβουλίας τη δεδομένη στιγμή. Ενδεχομένως στην αρχή τα μέτρα να φάνηκαν ως μοναδική λύση στο οικονομικό αδιέξοδο που «ξεδιπλωνόταν» μετά την ανάληψη κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, μετέπειτα έρευνες (Public Issue για την «Κ») εκτός μπλογκόσφαιρας και μετά από την εμπλοκή του ΔΝΤ, υπέδειξαν ότι αυτό το επιχείρημα («τα μέτρα είναι μονόδρομος») διέθετε μάλλον επικοινωνιακή υπεροπλία και όχι τόσο κοινωνική αποδοχή.

Άλλοτε εξοικείωση, άλλοτε άγνοια

Εξάλλου, οι διεργασίες που διαμορφώνουν την αντίληψη και «στερεοποιούν» μια σχετική κρίση απέναντι στα πράγματα είναι συνήθως δυναμικές, ιδίως αν εξελίσσονται στο ίντερνετ. «Στην αρχή υπήρχε μια 'θολούρα' σχετικά με το τι ακριβώς γίνεται», μας λέει ο Απόστολος Τσοράκης, δημοσιογράφος και διαχειριστής του politicsonline.gr. «Στη συνέχεια όμως παρατηρήσαμε μια εξοικείωση όσων έμπαιναν στον κόπο να σχολιάσουν τα τεκταινόμενα», συμπληρώνει.

Από την άλλη, ο Γιώργος Καισάριος, διαχειριστής του market-talk.net, ενός από τα παλαιότερα ιστολόγια οικονομικού περιεχομένου, δε φαίνεται να συμμερίζεται την ίδια άποψη. «Ελάχιστοι από αυτούς που σχολιάζουν γνωρίζουν τι θα πει ελεύθερη αγορά και πως λειτουργεί. Νομίζω ότι οποιαδήποτε συζήτηση γίνεται για την κρίση δεν είναι ζήτημα άποψης η φιλοσοφικής ερμηνείας. Είναι απλό. Η πολύ κακή οικονομική διαχείριση στη χώρα -από το1974 και μετά- αποκαλύφθηκε τώρα που η παγκόσμια ανάπτυξη υποχώρησε».

Την ιδία στιγμή, το «κατηγορώ» των πολιτών απέναντι στους κομματικούς μηχανισμούς εμφανίστηκε για άλλη μια φορά ως προεξέχον στοιχείο του αρνητικού σχολιασμού αλλά κυρίως ως αδυναμία του πολιτικού συστήματος να εμπνεύσει εμπιστοσύνη. «Τα κόμματα είναι κλειστά κυκλώματα που προστατεύουν αλλά κυκλώματα», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Καισάριος και καταλήγει: «Πιστεύω, όπως και άλλοι που παρακολουθούν το blog μου, ότι η αναδιάρθρωση του χρέους θα γίνει παρά τις επανειλημμένες κυβερνητικές διαψεύσεις».

Σύμφωνα πάντα με την i-sieve, τα βέλη της κριτικής δεν γλίτωσαν «οι πιστωτές μας και οι εκπρόσωποι τους δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ». «Λατρεύουν να τους μισούν», τοποθετείται ο Α. Τσοράκης δίνοντας τη δική του ερμηνεία για το πώς αντιλαμβανόμαστε την έξωθεν παρέμβαση. «Ενώ όλοι χρεώνουν -επιφανειακά κατά την άποψη μου-, την κρίση στους ξένους, δείχνουν εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τη λειτουργία τους».

Την ίδια στιγμή, «ελάχιστοι αναγνωρίζουν κάποια ατομική ευθύνη και αυτοί κυρίως ανήκουν στους θετικά προσκείμενους ως προς τις εξαγγελίες», όπως προκύπτει από την i-sieve. «Ζήτημα αυτοκριτικής δεν τίθεται», συμφωνεί ο Α. Τσοράκης αν και διευκρινίζει: «Η κρίση φαινόταν να αποκτά 'προσωπική' διάσταση όταν αρκετοί αναρωτιούνταν: τώρα, τι θα κάνουμε εμείς; Πώς θα μας επηρεάσουν τα νέα μέτρα;».

Η χαρακτηριστική περίπτωση όπου τα νέα μέτρα προκάλεσαν άμεσες αντιδράσεις αφορούσε φυσικά τον δημόσιο τομέα. Ωστόσο, τα σχετικά παράπονα και οι κινητοποιήσεις που εξαγγέλθηκαν συνάντησαν έντονες αντιδράσεις.«Φωνάζουν όλοι για τα μέτρα, φωνάζουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι…..δηλαδή οι άνεργοι τι πρέπει να κάνουν;».

«Νομίζω ότι οι αντιδράσεις στα μέτρα ήταν μάλλον συντεχνιακές» λέει με τη σειρά του ο Απόστολος Τσοράκης. «Αν για παράδειγμα τα μέτρα έπλητταν τους διπλωματικούς υπαλλήλους, τότε αυξάνονταν τα σχόλια που προέρχονταν από το συγκεκριμένο κλάδο».

08/06/2010 - kathimerini.gr