Διαφήμιση
( 1 ψήφος )

Οι αιτίες που καθιστούν ανεφάρμοστη και αντίθετη σε κάθε λογική, τη διάταξη περί επιβολής αγγελιοσήμου στο ίντερνετ είναι πολλές και αυτονόητες.

Δυστυχώς, οι αθάνατες συντεχνίες με την αστείρευτη εφευρετικότητα τους εξακολουθούν να επηρεάζουν με το λάθος τρόπο, ακόμη και κυβερνήσεις που υποτίθεται ότι αντιλαμβάνονται ότι κλειδί για κάθε ανάπτυξη είναι η  ενσωμάτωση των τεχνολογικών εξελίξεων και οι καινοτόμες λύσεις  και όχι η παρεμπόδιση  της προόδου.

Έτσι λοιπόν, προωθούν διατάξεις επέκτασης του αγγελιοσήμου στα Νέα Μέσα όπως το Διαδίκτυο.

Ευτυχώς, το Διαδίκτυο το σώζει και θα το σώζει ο υπερεθνικός χαρακτήρας του και η αληθινή, λόγω τεχνολογίας, δημοκρατική λειτουργιά του και πολυφωνία του.

Επειδή όμως σε αυτή τη χωρά πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα, παραθέτουμε τις βασικές αιτίες που καθιστούν ιστορία επιστημονικής φαντασίας κάθε απόπειρα επιβολής παρομοίου ειδικού φόρου στο Διαδίκτυο.

1. Δημιουργία αθέμιτου ανταγωνισμού  μεταξύ των ελληνικών ιστοσελίδων με δημιουργία ιστοσελίδων δυο ταχυτήτων (με αγγελιόσημο τα sites των παραδοσιακών εκδοτών, χωρίς αγγελιόσημο τα sites των ηλεκτρονικών εκδοτών που αγοράζουν περιεχόμενο ή ανασύρουν αυτόματα χωρίς πρωτογενή παραγωγή).

2. Καταστροφή των ελληνικών ιστοσελίδων σε σχέση με τα πολυεθνικά. Ήδη περί το 60% της ελληνικής διαφήμισης δρομολογείται προς τα sites της Google, MSN, Facebook, Yahoo.  Μιλάμε για ποσό της τάξης άνω των €40.000.000 ετησίως με αυξητικές τάσεις, για τα οποία δεν εισπράττεται τίποτα απ’ το Ελληνικό Δημόσιο (ούτε ΦΠΑ).

Υπάρχουν δε και πολυεθνικά lobbies που προωθούν σε τοπικό επίπεδο χωρών αυτή τη μετανάστευση διαφημιστικής δαπάνης.

3. Η προσπάθεια «εθνικής» περιχαράκωσης ενός κατ’ εξοχήν παγκόσμιου μέσου, με ανεφάρμοστα τοπικής έμπνευσης σαθρά νομοθετήματα θα οδηγήσει στην γελοιοποίηση της κυβέρνησης διότι:

  • Οι υπάρχουσες επιχειρήσεις θα αναζητήσουν έδρα στο εξωτερικό και θα εργάζονται με παρόμοιους των πολυεθνικών όρους.

  • Οι υπάρχουσες τεχνολογίες επιτρέπουν την άμεση διακίνηση περιεχομένου προς τα σημεία δημιουργίας σχετικών ιστοσελίδων και την μετέπειτα διανομή τους σε πραγματικό χρόνο, μέσω συμβάσεων αγοράς  περιεχομένου και όχι πρωτογενούς παραγωγής.

  • Η αντίληψη ότι το περιεχόμενο των sites που φέρνει τα διαφημιστικά κοινά, παράγεται 100% από πιστοποιημένους  δημοσιογράφους (ποιοι είναι στ’ αλήθεια οι μηχανισμοί πιστοποίησης) είναι τελείως λανθασμένη. Η παραγωγή  διαδικτυακών προϊόντων και οι τεχνολογίες που είναι διαθέσιμες μειώνουν την ανάγκη συμμετοχής των δημοσιογράφων παραδοσιακών  ΜΜΕ  , σε ποσοστά χαμηλότερα του 40% στη διαμόρφωση τελικού προϊόντος. Αυτό διότι ζούμε στην εποχή της συμμετοχικής δημοσιογραφίας, της δημοσιογραφίας του πολίτη, της εξαφάνισης των διακρίσεων των ειδικοτήτων (multimedia journalists) και πολλών ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ τεχνολογικής προέλευσης, που κατά κύριο λόγο βρίσκουν την έκφρασή τους στο Internet χωρίς καμία συμμετοχή «επαγγελματιών» δημοσιογράφων, αλλά διάφορων  ειδικοτήτων άγνωστων στα παραδοσιακά  ΜΜΕ.

Το ίδιο ισχύει και για περιεχόμενο που αγοράζεται και τοποθετείται με αυτοματισμούς από πρακτορεία τοπικά και διεθνή, όπως και δελτία τύπου.

Γίνεται πλέον σαφές ότι ο χώρος της ενημέρωσης παύει να είναι το πλήρως ελεγχόμενο πεδίο των «ιερών αγελάδων» της ελληνικής δημοσιογραφίας.

4. Είναι σαφές ότι στην Ελλάδα, υπάρχει έλλειψη θεσμικού πλαισίου για την παροχή αγαθών ή υπηρεσιών με τη χρήση τεχνολογιών ίντερνετ.

Τα διαδικτυακά ΜΜΕ, διαφέρουν ΡΙΖΙΚΑ από τα παραδοσιακά ΜΜΕ α) σε επίπεδο υλικοτεχνικών υποδομών, β) σε μίξη ειδικοτήτων και επαγγελματικών κατηγοριών, και γ) σε μορφές και είδη διαφήμισης.

Επίσης, είναι η μόνη μορφή ΜΜΕ με υπερεθνικό χαρακτήρα με ότι αυτό συνεπάγεται.

Η προσπάθεια άρα θα έπρεπε να επικεντρώνεται στη σταδιακή δημιουργία του απαραίτητου θεσμικού πλαισίου που θα παρακολουθούσε τις εξελίξεις της τεχνολογίας και όχι σε επιβολή ανεφάρμοστων ρυθμίσεων προέλευσης παραδοσιακών ΜΜΕ, που παρεμποδίζουν την ανάπτυξη και γελοιοποιούν τους εμπνευστές τους.

5. Το διαδίκτυο αποτελεί μια από τις ελάχιστες εναπομείνασες περιοχές επιχειρηματικής δραστηριότητας με προοπτική ανάπτυξης.

Δεν αρμόζει στην παρούσα κυβέρνηση η καταδίκη σε ασφυξία και αυτού του κλάδου με επιβολή συντεχνιακών τακτικών που έρχονται από το αμαρτωλό παρελθόν και αντί να καταργηθούν εξ ολοκλήρου, επιμένουν θρασύτατα να απειλούν και το μέλλον αυτής της χώρας.

 

30/06/2010 - Του Θωμά Σιωζόπουλου, imerisia.gr

δημοψήφισμα

Νέα επικαιρότητας: Ποιότητα ή ποσότητα;