Ρομπότ για το νοικοκυριό

22 Ιουλιου 2010
Posted in Επικαιρότητα

Υπολογίζεται ότι σε μία τριετία θα μπορεί να αναλάβει τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού!...

Σίγουρα το παρουσιαστικό του PR2 της αμερικανικής Willow Garage (τεχνοβλαστού του Πανεπιστημίου του Stanford) δεν παραπέμπει στις ρομποτικές καμαριέρες που εδώ και χρόνια έχουν περιγράψει αρκετά βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Εν τούτοις, το μηχάνημα χρησιμοποιεί κάμερες και αισθητήρες για να αναγνωρίζει τα αντικείμενα που βρίσκονται στο οπτικό του πεδίο. Ακόμη καλύτερα, είναι τρομερά επιδέξιο: το PR2 μπορεί να ήδη να χειρίζεται κάθε είδους χειρολαβή για να ανοιγοκλείνει τις πόρτες του σπιτιού, έχει την ικανότητα να ψάχνει τα ντουλάπια ή το ψυγείο για να συγκεντρώσει τα τρόφιμα που αναζητεί, ενώ πρόσφατα οι επιστήμονες της Willow Garage τού «έμαθαν» έως και να... διπλώνει τα πλυμένα ρούχα.

Βασικές ικανότητες που, όπως ελπίζουν οι ερευνητές, θα βελτιώσουν ακόμη περισσότερο από κοινού με τα έντεκα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο τα οποία πειραματίζονται κι αυτά πάνω στην ίδια ρομποτική πλατφόρμα. Ο σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν μέσα σε μια τριετία ένα πλήρως λειτουργικό ρομπότ, που θα μπορεί να αναλάβει τις περισσότερες δουλειές του νοικοκυριού. Με πρωταρχικούς αποδέκτες ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στις καθημερινές τους δραστηριότητες.

Η στολή AGNES

Λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, υπολογίζεται πως το 2025 1,2 δισ. άνθρωποι στον πλανήτη θα έχουν ηλικία μεγαλύτερη από 60 έτη - διπλάσιος αριθμός απ’ ό,τι το 2000. Γι’ αυτό και πολλά ακόμη ακαδημαϊκά ιδρύματα αναπτύσσουν ήδη τεχνολογίες υποστήριξης της τρίτης ηλικίας, όπως για παράδειγμα το AgeLab, το ερευνητικό κέντρο που δημιούργησε το ΜΙΤ το 1999. Και μάλιστα, για να μπουν στο «πετσί» των κινητικών προβλημάτων που μπορεί να αντιμετωπίζει κάποιος υπερήλικας, οι επιστήμονες του AgeLab ανέπτυξαν τη στολή AGNES. Ακόμη κι αν ο ερευνητής που φορά την AGNES δεν είναι μεγαλύτερος από 30 ετών, χάρις στα κολάρα, τις ζώνες και τα γάντια της στολής, θα χρησιμοποιεί τα πάνω και κάτω άκρα του με την ίδια δυσκολία με έναν 70χρονο.

Ετσι, το PR2 δίνει απλώς μια πρόγευση για τις τεχνολογίες που πρόκειται να κάνουν την εμφάνισή τους σύντομα στην αγορά, βοηθώντας τους ηλικιωμένους στις καθημερινές τους ασχολίες. Η Ford π.χ., σε συνεργασία με το αμερικανικό υπουργείο Μεταφορών και τo AgeLab, αναπτύσσει ηλεκτρονικούς αισθητήρες για τα Ι.Χ. οι οποίοι θα μπορούν να καταγράφουν τους σφυγμούς, τον ρυθμό αναπνοής και την κίνηση των ματιών, ώστε να αντιλαμβάνονται σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι χρήστες του. Ετσι, σε συνδυασμό με τεχνολογίες αποτροπής των συγκρούσεων, ένα τέτοιο σύστημα θα αναπληρώσει σε κάποιο βαθμό το γεγονός ότι τα αντανακλαστικά ενός οδηγού μειώνονται όσο αυτός γερνά.

Οπως επίσης μειώνεται και η ευκολία βάδισης, ένας λόγος που η εταιρεία Cyberdyne κυκλοφορεί ήδη στην Ιαπωνία το HAL, δηλαδή έναν εξωσκελετό από δύο μηχανικά «πόδια» τα οποία συγκρατούνται στη μέση του χρήστη και έχουν την ικανότητα να τον βοηθούν στο περπάτημα. Καθώς το HAL έχει δοκιμασθεί με επιτυχία στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, η Cyberdyne αναμένεται να ξεκινήσει να το διαθέτει στο εξωτερικό μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Εξίσου όμως σημαντική βελτίωση θα φέρουν άλλες, λιγότερο εντυπωσιακές (και, κατά συνέπεια, οικονομικά πιο προσιτές) τεχνολογικές λύσεις. Αλλωστε, ήδη στις ΗΠΑ βρίσκονται σε στάδιο κλινικών δοκιμών τα «έξυπνα» χάπια της Proteus Biomedical, τα οποία πιστοποιούν αν ένας ηλικιωμένος έχει πάρει τα φάρμακά του. Χάρις σε βιοδιασπώμενους ασύρματους αισθητήρες, πριν διαλυθούν στον οργανισμό, αυτά τα ευφυή σκευάσματα στέλνουν ένα σήμα στο κινητό τηλέφωνο ώστε, σε αντίθετη περίπτωση, να υπενθυμίσουν στον χρήστη πως δεν έχει λάβει την αγωγή του.

Την ίδια περίπου λογική ακολουθεί και το σύστημα που αναπτύσσουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Rochester, το οποίο θα μπορεί να ειδοποιήσει τα άτομα της τρίτης ηλικίας αν, για παράδειγμα, έχουν ξεχάσει ανοιχτό το ψυγείο.

Αναγνωρίζει τους χρήστες του και ανταποκρίνεται στο χάδι τους

Πέρα από τη βελτίωση της καθημερινότητας των ηλικιωμένων που αντιμετωπίζουν κινητικά ή άλλα προβλήματα υγείας, μπορεί η τεχνολογία να δώσει απάντηση σε κάθε πρόβλημα που πηγάζει από τις συνθήκες διαβίωσής τους στις σύγχρονες κοινωνίες; Πολλοί επιστήμονες απαντούν αρνητικά, επισημαίνοντας π.χ. το γεγονός ότι κανένα μηχάνημα δεν θα καταφέρει ποτέ να υποκαταστήσει το συναισθηματικό δέσιμο που δημιουργείται ανάμεσα σε ένα άτομο της τρίτης ηλικίας και τους ανθρώπους, ειδικούς ή μη, οι οποίοι έχουν αναλάβει τη φροντίδα του. Οχι ότι αρκετές εταιρείες δεν έχουν αποπειραθεί να αναπτύξουν εφαρμογές και γι’ αυτό τον σκοπό, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Paro, το ρομποτικό ομοίωμα φώκιας που πρωτοχρησιμοποιήθηκε σε ιαπωνικά νοσοκομεία και γηροκομεία για να βελτιώσει την επικοινωνία ατόμων με προβλήματα μνήμης. Μάλιστα, πριν από μερικούς μήνες οι αμερικανικές κρατικές υπηρεσίες ενέταξαν το ρομπότ στις ιατρικές συσκευές δεύτερης κατηγορίας.

Στην ίδια δηλαδή κατηγορία που κατατάσσονται και τα αναπηρικά καροτσάκια. Το βασικό κριτήριο ήταν προγενέστερες έρευνες οι οποίες έδειξαν πως η αλληλεπίδραση με το Paro ανακούφιζε από το στρες τους ασθενείς με γεροντική άνοια. Χάρις στα τρία μικρόφωνα, τους 12 αισθητήρες αφής και ένα σύστημα από κινητήρες που ελέγχουν τα άκρα του, το μηχάνημα μπορεί να αναγνωρίζει τους χρήστες του και να ανταποκρίνεται στο χάδι τους. Ωστόσο, σύμφωνα με την ψυχολόγο Sherry Turkle από το ΜΙΤ, η όποια αποτελεσματικότητα του ρομπότ οφείλεται στο ότι προσφέρει απλώς μια ψευδαίσθηση κοινωνικότητας, με συνέπεια τα μακροπρόθεσμα οφέλη από τη χρήση του να είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενα.

17/07/2010 - kathimerini.gr

Διαβάστε επίσης: «Μαχρού-Ζ» το ρομπότ νοικοκυρά