Διαφήμιση
( 0 ψήφοι )

Το παιχνίδι που βασιζόταν στην απόκτηση πλούτου, προσαρμόστηκε τώρα στα δεδομένα της ύφεσης. Hedge funds, κερδοσκόποι, αυτοκράτορες των ΜΜΕ, φορολογικοί παράδεισοι, όλα διαθέσιμα στο κυνήγι του κέρδους...

billionaire tycoon

Το κουτί τα λέει όλα σε λίγες λέξεις: «Κάντε όνειρα τρελά. Σκεφτείτε έξυπνα. Παίξτε σαν αληθινός δισεκατομμυριούχος». Με λευκά γράμματα τυπωμένα σε μαύρο φόντο, πάνω σε έναν γκρίζο χάρτη της υφηλίου.

Κι από πάνω σε χρυσό (τι άλλο;) ο τίτλος του επιτραπέζιου: Billionaire Tycoon (Δισεκατομμυριούχος Μεγιστάνας). Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο για έναν χωροχρόνο αδιανόητης αφραγκίας. Αλλά όπως λέει και η γνωστή εγγλέζικη παροιμία: «Σε καιρούς κρίσης, γίνεσαι πλούσιος. Σε καιρούς κατάρρευσης, γίνεσαι ζάπλουτος!»

Πάμε μερικά χρόνια πίσω στο χρόνο, όταν όλοι και όλες ήμασταν πιτσιρίκια. Αμφιβάλλω λοιπόν αν υπήρχε ελληνικό σπίτι δίχως τη «Monopoly», το παιχνίδι που μας έμαθε (ή έστω αποπειράθηκε να μας μάθει) την αξία του χρήματος. Με οικόπεδα, με σπίτια, με ξενοδοχεία, με υποθήκες, έως και με φυλακή για όσους και όσες έπεφταν στο λούκι και αναγκάζονταν να πληρώσουν τα κρίματά τους. Την οργώσαμε τη «Monopoly», τη χαρήκαμε, το διασκεδάσαμε σφόδρα, όμως οι εποχές έχουν αλλάξει.

Τα πράγματα έγιναν εξαιρετικά περίπλοκα, τις αγορές τις κυβερνούν οι χρηματιστές, ο πλούτος της οικουμένης δείχνει να συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και σε ακόμη πιο λίγα κράτη: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Σαουδική Αραβία, Ινδία, Βρετανία, Αυστραλία, Νότια Αφρική, Καναδάς, Ελβετία, Βραζιλία. Στις χώρες δηλαδή που απαρτίζουν το γεωγραφικό ταμπλό του «Δισεκατομμυριούχου Μεγιστάνα», όπως οι διάφορες οδοί των Αθηνών συγκροτούσαν τη διαδρομή της «Monopoly».

Εκεί θα περιηγηθεί ο υποψήφιος ζάπλουτος, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Σε αυτές τις χώρες θα προσπαθήσει να οικοδομήσει την αυτοκρατορία του και από αυτές τις χώρες θα αποσπάσει τα κεφάλαια που θα του επιτρέψουν να συγκεντρώσει ένα στρογγυλό δισεκατομμύριο (άνευ χρεών παρακαλώ!) και να αναδειχθεί νικητής στο παιχνίδι. Να πάρει το αίμα του πίσω επίσης, μια και, όπως σημειώνει ο μύθος του «Δισεκατομμυριούχου Μεγιστάνα», κάθε παίκτης ήταν μια φορά κι έναν καιρό πανίσχυρος και αχτύπητος. Τα έχασε όλα, ωστόσο, λόγω της οικονομικής κρίσης και αναγκάστηκε να ξαναβγεί στο μεϊντάνι προς άγραν χρημάτων.

Κάπως τα κατάφερε και κάπως τα βρήκε. Ξεκινάει λοιπόν το παιχνίδι με εκατό χιλιάρικα στην τσέπη (μπορείτε να τα βαφτίσετε δολάρια, ευρώ, λίρες, ό,τι σας αρέσει) και ετοιμάζεται να χτίσει μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Δεν είναι μόνος πάντως, μια και στον «Δισεκατομμυριούχο Μεγιστάνα» συμμετέχουν από 2 έως 4 παίκτες. Εδώ έρχεται και η αναγκαία υπογράμμιση: Το επιτραπέζιο αφορά ενήλικες και εφήβους. Δίκιο έχουν οι άνθρωποι, γιατί καλόν είναι να μην μπλέξουν τα δωδεκάχρονα με όλα τα σημεία και τα τέρατα που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες μπίζνες.

Ποια σημεία και ποια τέρατα; Μα, εδώ είναι όλο το ζουμί του «Εκατομμυριούχου Μεγιστάνα». Στο ντιλερίκι που προκύπτει από τις κινήσεις και τις ενέργειες κάθε παίκτη. Εξηγώ τους κανονισμούς, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: Κάθε παίκτης ξεκινάει με 10 κάρτες Επιχειρηματικής Ειδησεογραφίας, 10 κάρτες Ειδησεογραφίας Εκατομμυριούχου και 10 κάρτες Ειδησεογραφίας Μεγιστάνα. Οχι που θα έλειπαν τα media από το χορό του πλούτου, από τα δικά τους νέα άλλωστε, από τις δικές τους επισημάνσεις κρίνονται πολλές φορές μετακινήσεις κολοσσιαίων ποσών στις κάθε είδους αγορές του πλανήτη. Μαζί με τις προηγούμενες κάρτες έκαστος παίκτης λαμβάνει και 10 κάρτες Ανθρώπων. Προσθέτω ότι υπάρχουν και άλλες τρεις κατηγορίες καρτών, οι Μπίζνες του Επιχειρηματία, οι Μπίζνες του Εκατομμυριούχου και οι Μπίζνες του Μεγιστάνα. Κι αφού τα είπαμε όλα αυτά και τα έμαθαν και οι συμμετέχοντες, ακολούθως ορίζεται ο πλέον «έντιμος» παίκτης ως «τραπεζίτης» του παιχνιδιού. Αναλαμβάνει με δυο λόγια να χειριστεί την μπάνκα, να μοιράζει δάνεια ή να αγοράζει επιχειρήσεις από τους παίκτες που έχουν αψιλιές και γενικώς να τηρεί τους κανόνες προς αποφυγήν εκτρόπων.

Τύχη και επιλογές

Η συνέχεια περιλαμβάνει ρίξιμο ζαριού, με τον παίκτη να προσγειώνεται σε μία από τις 11 χώρες που περιγράφονται παραπάνω. Με το που πατάει το πόδι του, σηκώνει μια κάρτα τύπου «Μπίζνες» και βλέπει, για παράδειγμα, ότι αφορά ένα Πετ Σοπ. Θα του κοστίσει 5 χιλιάρικα για να το αγοράσει (από τα 100 που ότι έχει στην τσέπη του) και θα του αποδώσει εν καιρώ τω δέοντι 20 χιλιάρικα. Αν του αρέσει, προχωράει στην απόκτηση του Πετ Σοπ, τοποθετεί αναλόγως το πιόνι του και ύστερα έρχεται η σειρά του επόμενου παίκτη.

Και με τις κάρτες Ανθρώπων τι γίνεται; Εδώ είναι διάφορες οι κατηγορίες. Αν διαθέτεις, ας πούμε, τον «Κινέζο Πρόεδρο» στη συλλογή σου, κάθε φορά που ένας από τους υπόλοιπους παίκτες περνάει από την Κίνα, εσύ αποκομίζεις το μισό εισόδημα από όλες τις επιτόπιες επιχειρήσεις του ώς το τέλος του παιχνιδιού. Εκτός κι αν ο «Πρόεδρός» σου πάει στον αγύριστο δια χειρός ενός «Εκτελεστή». Μάλιστα και αυτός προβλέπεται στις κάρτες των «Ανθρώπων», όπως και ένα «Αφεντικό της Μαφίας», ένας «Βιομηχανικός Κατάσκοπος», ένας «Δικηγόρος», ένας «Επενδυτής», ένας «Σωματοφύλακας», ένας «Δικαστής», ένας «Λογιστής» και ένας «Δημοσιογράφος», δίχως τον οποίο δεν μπορείς να μεταπηδήσεις από το επίπεδο του απλού «Επιχειρηματία» στο επίπεδο του σοβαρού «Εκατομμυριούχου».

Μη λησμονούμε και τις «Ειδησεογραφικές» κάρτες. Στην ανάγκη τους θα βρεθείτε, αν φέρετε εξάρι στη ζαριά. Αυτές είναι θετικές ή αρνητικές, ανάλογα με την τύχη σας, και διαφόρων τύπων. Μία καλή για παράδειγμα δηλώνει ότι «Η κυβέρνηση μειώνει τους εταιρικούς φόρους», επομένως εσείς κερδίζετε 30 χιλιάρικα. Μια άλλη, ωστόσο, καταγράφει ότι μπήκε ένας τύπος στην εταιρεία σας ζωσμένος στα εκρηκτικά και έχει πάρει τρεις ομήρους. Το αποτέλεσμα; Σας αποφεύγουν οι πελάτες και χάνετε 50 χιλιάρικα. Και πάει λέγοντας, έως ότου συγκεντρώσει κάποιος το πρώτο δισεκατομμύριο (άνευ χρεών, επιμένω!) και νικήσει στο παιχνίδι.

Εννοείται, φυσικά, ότι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού προβλέπονται κάθε είδους διαπραγματεύσεις και πάσης φύσεως αγοραπωλησίες ανάμεσα στους παίκτες και στην τράπεζα και, όπως λένε στην όπερα, τίποτε δεν τελειώνει ώς την ώρα «που θα βγει η χοντρή για να τραγουδήσει». Παρεμπιπτόντως, έχει κι άλλο ένα μίνι σετάκι από κανόνες ο «Δισεκατομμυριούχος Μεγιστάνας», αλλά ας μην τους παραθέσουμε όλους εδώ, γιατί δεν θα μας φτάσουν οι σελίδες της εφημερίδας. Οσο για τους υπολογισμούς, είναι τόσο περίπλοκοι που το φυλλάδιο του παιχνιδιού επιτρέπει τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή για να μην χάνουν τον μπούσουλα οι ενδιαφερόμενοι. Στην πραγματική ζωή, βέβαια, αν πέσεις στα νύχια κάποιου Μέιντοφ, ούτε οι υπολογιστές σε σώνουν ούτε οι υπολογισμοί...

ΥΓ.: Αποκλείεται να μην υπήρχε εκδοχή του «Δισεκατομμυριούχου Μεγιστάνα» για τους πραγματικούς μεγιστάνες αυτής της ζωής. Κυκλοφορεί σε περιορισμένα αντίτυπα, απολύτως δερμάτινο (από το δέρμα που χρησιμοποιείται στα καθίσματα των Lamborghini!) με νικελωμένα πιόνια. Τιμή; Μόλις 5.000 λίρες Αγγλίας, κάτι σε 7.000 ευρώ πάνω κάτω. Το απλό παιχνίδι μπορείτε να το παραγγείλετε από το «Harrods» -μαζί με τα ταχυδρομικά θα σας έρθει γύρω στις 60 λίρες.

10 συμβουλές για... υποψήφιους μεγιστάνες

  1. Μη βασίζεσαι στους άλλους για να γίνεις πλούσιος.
  2. Η καλοσύνη δεν σε κάνει νικητή.
  3. Οσο αργοπορούν οι ανταγωνιστές σου τόσο επιταχύνεται η επιτυχία σου.
  4. Ξέχνα τις συμφωνίες χωρίς κέρδος ή ωφέλεια.
  5. Κοίτα να μαζέψεις όσο περισσότερες επιχειρήσεις γίνεται σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρονικό διάστημα.
  6. Μην προσπαθείς να ακολουθήσεις το πλήθος και έχε πάντα τον νου σου στο μέλλον.
  7. Μην αφήνεις τους ανταγωνιστές σου να σε στριμώχνουν.
  8. Φρόντιζε πάντοτε να διαβάζεις ανάμεσα στις γραμμές.
  9. Μην ξεφορτώνεις φτηνά τα περιουσιακά σου στοιχεία.
  10. Δεν υπάρχουν προσωπικές υποθέσεις στις μπίζνες, όλα για τα λεφτά γίνονται.

 

19/12/2010 - Χρ. Ξανθάκη / enet.gr

δημοψήφισμα

Νέα επικαιρότητας: Ποιότητα ή ποσότητα;