Ποιος φοβάται το Google;

27 Δεκεμβριου 2010
Posted in Επικαιρότητα

Το Google γνωρίζει πιό πολλά για σένα απ' ό,τι εσύ για εκείνο!...

To Google τα τελευταία χρόνια έχει ταράξει τον κόσμο πιό πολύ από άλλες εταιρείες. H σημερινή του αξία είναι έξι φορές μεγαλύτερη από την αξία τής General Motors. Μέρος τής επιτυχίας του οφείλεται στο γεγονός, ότι είναι δωρεάν και αποτελεσματικό. Επίσης, όταν ο κόσμος το χρησιμοποιεί, εθίζεται και σπεύδει σ΄ αυτό πολλές φορές τη μέρα. Αυτός ο νέος εθισμός δεν περιλαμβάνει ναρκωτικά κι αλκοόλ. Σχετίζεται με κάτι πιό εθιστικό: το Google!

Κάθε μέρα, εκατομμύρια χρήστες του ίντερντετ σε όλο τον κόσμο αναζητούν πληροφορίες στο Google. Αλλά, δυστυχώς, κάποιοι εθίζονται...

Είμαι ο Τιμ και είμαι εθισμένος στο Google. Αναζητώ εκεί τα πάντα: Πληροφορίες για τα μαθήματα, βιβλία που θέλω να αγοράσω, πορνογραφία...

Είμαι εθισμένος στο Google. Το χρησιμοποιώ, για να ψάχνω ανθρώπους και να μην τα χάνω μπροστά σ΄ ένα κορίτσι, που μ΄ ενδιαφέρει. Τον σκύλο μου τον λέω Google. Το Google κυριαρχεί στη ζωή μου...

Υπάρχουν πολλά μοντέλα αναζήτησης. Αυτά που χρησιμοποιεί το Google και σήμερα κυριαρχούν, είναι τα ρομπότ, που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο και ψάχνουν παντού για πληροφορίες, που είναι ευπρόσιτες και προσβάσιμες. Πηγαίνουν σε κάθε σελίδα και κοιτούν κάθε λέξη τής σελίδας. Επαναφέρουν τη σελίδα στούς δίσκους τους και γράφουν σε κατάλογο κάθε λέξη τής σελίδας. Το κάνουν συνεχώς για όλες τις σελίδες τού κόσμου.

Mιά ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε να λέει πώς ανακάλυψε το Google. Πληκτρολόγησε τα ονόματα των τροφίμων, που είχε στο ψυγείο, μαζί με τη λέξη σούπα και βρήκε μιά συνταγή με όλα αυτά τα συστατικά. Αυτό είναι το πιο πρακτικό κι απλό παράδειγμα. Γράφεις σε κατάλογο ό,τι θέλεις και η μηχανή ψάχνει για σένα.

Οι ιστότοποι περιέχουν σελίδες. Κάθε μια «παρακολουθείται». Υπολογίζονται οι σύνδεσμοι, που υπάρχουν μεταξύ των ιστοσελίδων. Ο υπολογισμός επιτρέπει την ύπαρξη συνάφειας. Μπορείς να βρεις τις πιο δημοφιλείς σελίδες σύμφωνα με τις απόψεις των άλλων. Έτσι λειτουργεί το σύστημά τους, που είναι η αλγοριθμική σειρά κατάταξης. Εκτός από αλγόριθμους το Google χρησιμοποιεί εκατομμύρια μαθηματικές εξισώσεις, που σε κάνουν ν΄ αντιλαμβάνεσαι, ότι θα σού δώσουν αποτέλεσμα. Τα δε αποτελέσματα έχουν συνάφεια μεταξύ τους.

Φαντάσου, ότι υπάρχει ένα βιβλιοθηκάριος, που περιπλανιέται από βιβλιοθήκη σε βιβλιοθήκη διαβάζοντας όλα τα βιβλία, ψάχνοντας παντού και συλλέγοντας όλα τα σχετικά άρθρα για ένα θέμα. Θα ήταν αστείο να το κάνει κάποιος. Όμως, το Google έχει δεκάδες χιλιάδες υπολογιστές, για να βρίσκει πρόσβαση σε υπολογιστές στη Ρωσία, την Ισλανδία, την Τουρκία, σ΄ όλο τον κόσμο. Βλέπουν τα πάντα, σαν πρόβλημα, που θα λυθεί με τα μαθηματικά, με το σωστό αλγόριθμο. Ξαφνικά, κάτι, που ούτε θα το φανταζόμασταν πριν, τώρα με το Google είναι δυνατό, απλώς χρειάζεται πολλούς υπολογιστές.

Ο Σερκέι Μπριν κι ο Λάρι Πέιτζ είναι οι δημιουργοί τού Google· κι οι δύο νέοι, μικρότεροι από 40 ετών. Επίσης κι οι δυο είναι γιοι καθηγητών πανεπιστημίου. Αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν με τα μαθηματικά, τούς υπολογιστές. Μπορούμε να πούμε, ότι είναι «υπολογιστές δεύτερης γενιάς».

Στα μέσα τής δεκαετίας τού ’90 η καλύτερη διαθέσιμη μηχανή στο Διαδίκτυο ήταν η AltaVista. Έκανε καλή δουλειά στην αναζήτηση πληροφοριών, όμως, υστερούσε στην κατάταξη των αποτελεσμάτων. Έτσι, μια μέρα ο Πέιτζ είπε στους καθηγητές του στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ των Η.Π.Α.: «Θα “κατεβάσω” το Διαδίκτυο και θα βελτιώσω την έρευνα». Εκείνοι γέλασαν με την ιδέα. Θεώρησαν, ότι πρόκειται για μια χαζή ιδέα ενός φοιτητή, να «κατεβάσει» το Διαδίκτυο. Όμως, το έκανε.

Το Στάνφορντ χορηγεί άδειες τεχνολογίας. Πολλές εταιρείες γεννήθηκαν στο Στάνφορντ. Δεν το συναντάς αυτό σε άλλα πανεπιστήμια τού ίδιου επιπέδου, επειδή καρπώνονται την πνευματική ιδοκτησία αν χρησιμοποιηθούν οι πηγές τού πανεπιστημίου. Στο Στάνφορντ είναι ενθουσιασμένοι με το Google. Ο πρόεδρός του ανήκει στο διοικητικό συμβούλιο τής εταιρείας τού Google. O Λάρι κι ο Σερκέι θέλησαν να μαζέψουν χρήματα, για να μετατρέψουν το Google από ερευνητικό πρόγραμμα σε εταιρεία. Έτσι, ήρθαν σε επαφή με τον Άντι Μπεκτολσάιμ, που ανακάλυψε τα μικροσυστήματα Sun. O Λάρι κι ο Σεργκέι τού παρουσίασαν τη μηχανή αναζήτησής τους. Ο Άντι υπόγραψε μια επιταγή επί τόπου, για να χρηματοδοτήσει την εταιρεία.

Το 1998, ο Μπριν κι ο Πέιτζ άφησαν το Στάνφορντ και πήραν άδεια από το διδακτορικό τους, για να στήσουν την εταιρεία τους σ΄ ένα γκαράζ στο Πάλο Άλτο. Κλασικό ξεκίνημα στη Σίλκον Βάλεϊ... Δυο νέοι σ΄ ένα γκαράζ με μια ιδέα και μικρή χρηματοδότηση ξεκινούν το ταξίδι τους. Εκείνη την εποχή, την περίοδο τής «φούσκας» τού Διαδικτύου υπήρχαν διάφορες εταιρείες σαν κι αυτήν. Τότε, ήταν κοινώς αποδεκτό, ότι πρώτα ξεκινάς μια εταιρεία και μετά βρίσκεις το αντικείμενό της. Το Google ήταν το καλύτερο παράδειγμα και ένα από τα ελάχιστα, που είχε επιτυχία. Από το πανεπιστήμιο το Google πέρασε στο Σαν Φρανσίσκο. Έπειτα μεταφερθηκε σε όλη την Καλιφόρνια. Μετά εξαπλώθηκε στις Η.Π.Α.. Από στόμα σε στόμα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη και την Ασία. 

“The Google Song”. Ένα σατυρικό τραγούδι από τον Todd Chappelle για την αγαπημένη του ιστοσελίδα...

Ο κόσμος θεωρούσε, ότι οι διαδικτυακές πύλες θα ήταν επιτυχημένη επιχείρηση κι ότι χωρίς χρήματα φέρνεις κόσμο στην πύλη σου. Όλοι έκαναν λάθος. Οι άνθρωποι τού Google είχαν το όραμα τής οργανωσης των πληροφοριών παγκοσμίως. Κι είχαν δίκιο. Το αξιοσημείωτο για το Google είναι, ότι ο κόσμος το προτιμούσε, επειδή η πρώτη σελίδα του είναι πολύ απλή. Η δημοφιλέστερη διαδικυακή ιστοσελίδα είναι η αρχική σελίδα τού Google. To Google.com έχει λευκό φόντο και οικείο λογότυπο. Οδηγεί όλους τούς καπιταλιστές στην τρέλα, γιατί λένε: «Είναι η δημοφιλέστερη σελίδα και δεν έχει διαφημίσεις».

Θέλουν να φορτώνονται οι σελίδες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ο στόχος τους είναι οι χρήστες των υπολογιστών να βρουν τις πληροφορίες που θέλουν, όσο πιο γρήγορα μπορούν. Κι έπειτα να παρέχουν διαφημίσεις, που δεν είναι άσχετες, αλλά σχετικές με το θέμα. Υπάρχει μια μορφή έξυπνης διαφήμισης, που λαμβάνει υπ΄ όψη τη δημοτικότητα. Αυτό δεν γίνεται για παράδειγμα στην τηλεόραση, όπου όσες διαφημίσεις προβάλλονται συνήθως δεν έχουν σχέση με το πρόγραμμα, που παρουσιάζεται.

Το 95% των εσόδων τού Google στηρίζεται στις διαφημίσεις. Είναι το πιο δυνατό διαφημιστικό μέσο στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Η ανάπτυξή του είναι εντυπωσιακή. Οι χρήστες εκνευρίζονται, όταν προβάλλονται διαφημίσεις, που περνούν μπροστά από την οθόνη. Ένας λόγος τής επιτυχίας τού Google είναι, ότι δεν εκνευρίζει τούς χρήστες του.

Το Google πουλάει στούς διαφημιζόμενους τη διαφήμισή τους, που είναι χρηματοδοτούμενος σύνδεσμος κι εμφανίζεται δίπλα και στο επάνω μέρος τής οθόνης. Το πρόγραμμα Adwords του Google είναι ένα πρόγραμμα διαφημίσεων, που επιτρέπει σε εταιρείες ή άτομα να αγοράσουν όρους και λέξεις. Πουλάω για παράδειγμα αυτοκίνητα και θελω να αγοράσω τη λέξη - κλειδί. Είμαι πρόθυμος να πληρώσω, ας πούμε, τρία δολάρια κάθε φορά, που κλικάρεται η λέξη. Το Google το μεταφέρει στο πρόγραμμα. Ο όρος «αυτοκίνητο» είναι πολύ δημοφιλής όρος. Υπάρχουν πολλοί, που θα ήθελαν να τον αγοράσουν. Έτσι, εγώ λέω, ότι θα πληρώσω τρία δολάρια, άλλος τέσσερα, άλλος δύο. Μοιάζει με πλειστηριασμό. Όταν ο χρήστης μπει στο Google, να ψάξει για αυτοκίνητα, θα βρει πρώτο στη λίστα όποιον πλήρωσε τα πιο πολλά χρήματα για τη λέξη - κλειδί. Πάντως, ακόμα κι αν πληρώσω είκοσι δολάρια για κάθε κλικ, αλλά κανείς δεν μπαίνει στη διαφήμισή μου, τότε το Google δεν θα την εμφανίσει. Το σύστημα έχει πολλές παραμέτρους. Εξαρτάται και από το πόσο αποτελεσματική είναι η διαφήμισή σου. Για να εμφανίζεσαι πρώτος πρέπει να έχεις τα πιο πολλά κλικ και να πληρώσεις ακριβά.

Υπάρχει ένα παλιό ρητό για τις επιχειρήσεις στο Διαδίκτυο. Οι κερδοφόρες επιχειρήσεις είναι το τρίπτυχο φάρμακα, πορνό και πόκερ. Οι ακριβότερες λέξεις λοιπόν, είναι «πορνογραφία», «τζόγος» και «φάρμακα».

Το 2003 ήταν η περίοδος, που η επιχείρηση απογειώθηκε. Μπήκε στο Χρηματιστήριο τής Wall Street. Ο Σεργκέι Μπριν και ο Λάρι Πέιτζ είναι οι πλουσιότεροι αμερικανοί επιχειρηματίες σήμερα. Η προσωπική τους περιουσία είναι δεκάδες δις δολάρια. Το Googleplex είναι τα κεντρικά γραφεία τού Google. Βρίσκεται στο Μάουντεν Βιού, στην Καλιφόρνια, στη Σίλικον Βάλεϊ.

Το Google είναι παρόν σε πάνω από 100 χώρες και σε 100 γλώσσες. Ένα από τα μεγάλα μυστικά του είναι η τεράστια κλίμακα στις υποδομές πληροφορικής. Όσες πληροφορίες κι αν φτάνουν στο Google, αυτό συνεχίζει να ανταποκρίνεται. Έχει τέτοια υποδομή, που δεν υπάρχει όμοιά της στον κόσμο. Διαθέτει τον μεγαλύτερο υπολογιστή. Αν και είναι κατασκευασμένοι από πολλούς μικροεπεξεργαστές, σήμερα διαθέτει πάνω από 450.000 υπολογιστές σε δέκα με είκοσι κέντρα δεδομένων στον κόσμο.

Το Google προσφέρει υπηρεσίες και πέρα από την αναζήτηση. Διαθέτει κατάλογο με τριάντα ή και περισσότερες δημοφιλείς υπηρεσίες με διάφορες διαβαθμίσεις. Υπάρχει ημερολόγιο, ηλεκτρονικό πρόγραμμα για e-mail, πρόγραμμα αγοράς πιστωτικής κάρτας, υπηρεσίες βίντεο. Παρέχει μεγάλο εύρος υπηρεσιών, όχι μόνο υπηρεσίες αναζήτησης. Καμμιά υπηρεσία όμως, δεν είναι τόσο επιτυχημένη, όσο η αναζήτηση.

Το Google Earth φαίνεται να εξελίσσεται στην επόμενη αναζήτηση, όταν ο κόσμος θα χρησιμοποιεί περισσότερο φορητούς από σταθερούς υπολογιστές. Γι΄ αυτό και το Google Earth προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Κρατάς κάτι με την παλάμη τού χεριού σου και βρίσκεις ό,τι είναι γύρω σου. Το σπίτι ενός φίλου σου π.χ. ή κάποιο κατάστημα κινητής τηλεφωνίας.

Πολλές ηλεκτρονικές εφημερίδες εμπόδιζαν την πρόσβαση στις ιστοσελίδες τους άν δεν πλήρωνες. Ανακάλυψαν όμως, ότι όταν εμποδίζεις την πρόσβαση, τα μικρά ρομπότ, που ψάχνουν για πληροφορίες στις ιστοσελίδες, δεν μπορούν να μπουν μέσα. Οι πληροφορίες δεν καταχωρούνται. Επομένως, δεν υπάρχουν πια.

Η δωρεάν πληροφόρηση χαρακτηρίζεται από τους οικονομολόγους με ένα νεολογισμό: «Αναλωσοποίηση» τής πληροφόρησης. Δηλαδή, η πληροφόρηση είναι ένα βασικό αγαθό, στο οποίο δεν πρέπει να αποδόδουμε τιμή. Αυτό σημαίνει, ότι το πιο μαζικό μέσον τα επόμενα πέντε - έξι χρόνια, ίσως και νωρίτερα δεν θα είναι η τηλεόραση, τα έντυπα μέσα, το ραδιόφωνο. Ο κόσμος θα ενημερώνεται κυρίως από το Διαδίκτυο.

Στις Η.Π.Α στις ηλικίες μεταξύ 15 και 30 περίπου το 45% περίπου ενημερώνεται καθημερινά από το Διαδίκτυο και λιγότερο από το 20% διαβάζει εφημερίδα. Άρα, αυτή η γενιά που θα μεγαλώσει, προτιμά το Διαδίκτυο από το να ενημερωθεί από τα παραδοσιακά μέσα.

Στις Η.Π.Α. συλλέγονται πάνω από 4.500 πηγές πληροφόρησης. Κάθε δέκα λεπτά αλλάζουν το πρωτοσέλιδο προσθέτοντας τις πιο πρόσφατες πληροφορίες. Δεν υπάρχει παρέμβαση από το προσωπικό τού Google. Τα πάντα γίνονται με αλγοόριθμους. Μπαίνεις στο Google News και μαθαίνεις ό,τι συμβαίνει τώρα. Κυρίως οι νέοι πιστεύουν, ότι είναι πιο εύκολο να εμπιστευτείς τις μαθηματικές πράξεις από τον άνθρωπο. Το Google News στηρίζεται σε ένα δυνατό και σημαντικό μηχανισμό. Όσο πιο σημαντική η πληροφορία, τόσο πιο ψηλά βρίσκεται. Άρα, εμπιστευόμαστε περισσότερο αυτή τη μαθηματική φόρμουλα από μια παρέα ανθρώπων, που πίνουν καφέ και λένε ποιά είναι η πιο σημαντική πληροφορία αυτή τη βδομάδα και για ποιο λόγο είναι η σημαντικότερη. Γι΄ αυτούς η αρχή είναι να αποκτήσουν πρόσβαση σ΄ όλα τα θέματα, που είναι διαθέσιμα, να τα συλλέξουν και να παίξουν το ρόλο τού «καλού» για την ανθρωπότητα προσφέροντας μεγαλύτερο αριθμό περιεχομένων.

“Just Google”. Ένα τραγούδι αφιερωμένο στη δημοφιλέστερη μηχανή αναζήτησης. (Στο ρυθμό τού “Beat it” τού Michael Jackson).

Ένα από τα πιό φιλόδοξα προγράμματα τού Google σήμερα είναι η ψηφιοποίηση των βιβλιοθηκών. Συμφώνησε με το Στάνφορντ, το Χάρβαρντ, την Οξφόρδη, τη Δημόσια Βιβλιοθήκη τής Καλιφόρνιας, τής Νέας Υόρκης, να ψηφιοποιήσουν όλη τη συλλογή τους. Σε βιβλία, που προστατεύονται από τα πνευματικά δικαιώματα, το Google σού επιτρέπει την αναζήτηση, αλλά όχι την πρόσβαση σε όλο το βιβλίο. Όμως, υπάρχουν ακόμη αντιδικίες μεταξύ συγγραφέων, εκδοτών και τού Google. Η υπόθεση θα καταλήξει μάλλον στο Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α..

Η Γαλλία έχει μόνο μια μεγάλη Βιβλιοθήκη, όπου υπάρχουν διάφοροι όροι, για να γίνεις δεκτός. Οι Η.Π.Α. έχουν πολλές βιβλιοθήκες, αλλά κι εκεί υπάρχουν περιορισμοί. Έδωσε λοιπόν το Google τη δυνατότητα στον κόσμο να έχει πρόσβαση σε πολλές πηγές γνώσεων. Αυτό ήταν αδιανόητο ως τότε. Αυτό άλλαξε την πρόσβαση στη γνώση. Φόβισε παληότερους θεσμούς, που ήταν πολύ κερδοφόροι.

Τον κόσμο τον ενδιαφέρει να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε όλα τα βιβλία για τις σπουδές τους, για όλα τα θεμελιώδη κείμενα τού παγκόσμιου πολιτισμού. Μπορούν να τα «κατεβάσουν» από μια μικρή πόλη της Ασίας, της Αφρικής, από ένα σχολείο κ.λπ.

Υπάρχει μια σημαντική σύγκρουση πολιτισμών, επειδή η Google θέλει να «ρευστοποιήσει» για παράδειγμα Γάλλους συγγραφείς, για τούς οποίους δεν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα. Βλέπουμε ένα βιβλίο τού Μοπασάν απ΄ το πανεπιστήμιο τού Στάνφορντ. Δεν έχει πνευματικά δικαιώματα. Το Google το σκάναρε και το έθεσε στη διάθεση όλου τού κόσμου. Οι Ευρωπαίοι αντιδρούν, γιατί είναι Γάλλος συγγραφέας. Είναι κομμάτι τής ευρωπαϊκής κουλτούρας και ενοχλεί, που το Google μπορεί να έχει έσοδα από αυτό.

Ένας Άγγλος συγγραφέας έλεγε, πως έκανε αναζήτηση για τις «Μεγάλες Προσδοκίες» τού Ντίκενς, ένα από τα αριστουργήματα τής βρετανικής λογοτεχνίας. Είδε έκπληκτος στα δεξιά μια διαφήμιση για μια εταιρεία, που οργάνωνε γάμους για μοναχικές ψυχές. Επίσης, ένα άλλο τρανταχτό παράδειγμα, την «Έρημη Χώρα» τού Τ.Σ.Έλιοτ. Στα δεξιά είχε μια διαφήμιση για κάδους απορριμάτων. Αυτό σε βάζει σε σκέψεις...

Το Google έγινε, μάλλον, το πιο συχνό ρήμα στο Διαδίκτυο. Όταν «γκουγκλάρεις» κάποιον, γράφεις το όνομα στη μηχανή αναζήτησης και βλέπεις τα αποτελέσματα. Ο κόσμος δεν βγαίνει ραντεβού, άν δεν «γκουγκλάρει» πρώτα τον/την σύντροφό του. Δεν κλείνεις συμφωνία, αν δεν «γκουγκλάρεις» το συνέταιρό σου.

I google you, late at night, when I don't know what to do. I find photos, you've forgotten.

I google you, whenever I'm alone and feeling blue...

Το παραπάνω βίντεο είναι ένα ερωτικό τραγούδι των Neil Gaiman και Amanda Palmer. Το “I love you” δεν υπάρχει πια· η κοπέλα το έχει αντικαταστήσει με το “I google you”.

Το Google αποθηκεύει κάθε αναζήτηση. Υποτίθεται, για να βελτιώσει την ποιότητα τής αναζήτησης. Όσο πιο πολλά γνωρίζει για τις συνήθειές σου στην αναζήτηση, τόσο πιο συγκεκριμένα αποτελέσματα θα σού παρέχει στις μελλοντικές αναζητήσεις σου. Yπάρχει όμως και η σκοτεινή πλευρά: Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, όταν αποθηκεύονται δεδομένα. Ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε, ότι ο γιατρός σάς γράφει ένα φάρμακο. Μπαίνετε στη μηχανή αναζήτησης, για να βρείτε πληροφορίες. Έτσι, καταγράφεται το ιατρικό σας ιστορικό. Πολλοί θέλουν να το κρατήσουν μυστικό. Αλλά, δυστυχώς, όχι μόνον αποθηκεύεται στις μηχανές, αλλά και στις ιατρικές σελίδες, που μπαίνετε. Οι μηχανές αναζήτησης αποτελούν το κέντρο τού προβλήματος.

Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να θυμάται, ότι αν έχει ένα μυστικό και δεν θελει να το μάθει όλος ο κόσμος, να μην το πληκτρολογήσει, γιατί θα αποκαλυφθεί.

Ζούμε σε ένα κόσμο, όπου μπορείς να βρεις στο Google όλες τις πληροφορίες τού Διαδικτύου. Μπορείς να βρεις τηλέφωνα, διευθύνσεις, την εμφάνιση κάποιου. Υπάρχει παραβίαση τής ιδιωτικής σου ζωής, καθώς τα προσωπικά δεδομένα γίνονται διαθέσιμα σε όλους. Πες μου τι αναζητάς και θα σού πω τι σκέφτεσαι...

Ανηχυχούμε για την κυβέρνηση και την αστυνομία. Πρέπει να ανησυχούμε και για κάθε δικηγόρο σε όποια μήνυση από διαζύγια μέχρι αντιδικίες με γείτονες ή επιχειρήσεις. Η δικογραφία μπορεί να βγει στο φως και να στοιχειώσει κόσμο. Το Google έχει την τεχνολογία τού «Μεγάλου Αδελφού», όμως ο στόχος είναι εμπορικός, όχι πολιτικός.

Το Google επιμένει, ότι κανείς δεν βλέπει τα e-mail σου. Απλώς το λογισμικό τους εξάγει τις καλύτερες διαφημιστικές ιδέες. Αλλά πιέζονται τρομακτικά, για να προστατεύσουν τις πληροφορίες, γιατί ξέρουμε καλά όλοι, ότι οι χάκερς εξάγουν πληροφορίες από τούς πιό προστατευόμενους υπολογιστές.

Στην εποχή τού Διαδικτύου τα πάντα είναι πληροφορία. Η μετεωρολογία, το blog, το e-mail, μια φωτογραφία, ένα βίντεο. Το Google θέλει να αναλύσει τί κάνουν οι χρήστες. Έχει μια αρκετά μακιαβελική στάση.

Στο Google καταχωρείται κάθε πληροφορία και αποθηκεύεται για πάντα. Όταν δεν είσαι στο Google, δεν υπάρχεις...