Νόμος και τεχνολογία: Μπορούν να συμβαδίσουν;

08 Δεκεμβριου 2009
Posted in Επικαιρότητα

Πριν από πέντε χρόνια θα θεωρούνταν αδύνατο- αλλά όπως φάνηκε, σήμερα είναι δυνατόν: η Κόρτνεϊ Λαβ, η διάσημη χήρα του Κερτ Κομπέιν, δέχτηκε μήνυση για δυσφήμιση από τη Ντων Σιμορανγκίρ, σχεδιάστρια μόδας, εξαιτίας φραστικής επίθεσης της Λαβ η οποία έλαβε χώρα στο Twitter.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Σιμορανγκίρ, μετά από διαφωνία ανάμεσα σε αυτήν και τη Λαβ σχετικά με το πόσα θα έπρεπε να πληρώσει η τελευταία για ρούχα που σχεδίασε η πρώτη, η Λαβ ανέβασε εξαιρετικά δυσφημιστικά σχόλια για τη δουλειά και την προσωπική ζωή της Σιμορανγκίρ- χαρακτηριστικά, ανέφερε μέχρι και ότι η σχεδιάστρια εμπορεύεται κοκαΐνη- στο Twitter.

Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται πολύ γρηγορότερα από τη νομοθεσία, οι διάσημοι δεν είναι οι μόνοι οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα: χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της Αμάντα Μπόνεν, κατοίκου του Ιλινόι, που ήρθε σε σύγκρουση με την εταιρεία στην οποία ανήκε το διαμέρισμα το οποίο νοίκιαζε. Η Μπόνεν έγραψε στο Twitter: «Ποιος είπε ότι το να κοιμάσαι σε ένα μουχλιασμένο σπίτι είναι κακό; Η Horizon Realty (η εταιρεία) διαφωνεί». Η Horizon Realty μήνυσε τη Μπόνεν, επιζητώντας αποζημίωση ύψους 50.000 δολαρίων.

Οι δικαστικές διαμάχες που έχουν να κάνουν με δρώμενα στο χώρο του Διαδικτύου παρακολουθούνται με μεγάλη προσοχή από νομικούς, καθώς η νομοθεσία δεν καλύπτει ακόμη πολλές περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με την online δραστηριότητα.

«Γενικότερα, η νομοθεσία βρίσκεται περίπου πέντε χρόνια πίσω από την τεχνολογία» είπε η Άντρεα Ματγουΐσιν, καθηγήτρια του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, η οποία έχει ασχοληθεί με το θέμα της σχέσης ανάμεσα στο νόμο και την τεχνολογία.

Οι λόγοι που ο νόμος «βρίσκεται πίσω» ποικίλλουν: ένας από αυτούς είναι το ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατον να προβλεφθεί η εμφάνιση νέων τεχνολογιών. Ένας άλλος έχει να κάνει με το ρόλο του Ίντερνετ: πρόκειται για ένα τελείως ανεξάρτητο χώρο, μία ξεχωριστή οντότητα, ή απλά μία συνέχεια του «πραγματικού κόσμου» ;

«Δεν τα έχουμε σκεφτεί τόσο πολύ όλα αυτά, καθώς δεν έχουν υπάρξει ακόμη αρκετές γενεές χρηστών με εκτεταμένες 'ψηφιακές περιουσίες/δικαιώματα' για να ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει σε, για παράδειγμα, περίπτωση θανάτου» συμπλήρωσε η Ματγουΐσιν.

Επίσης, ο διεθνής χαρακτήρας του Ίντερνετ κάνει ακόμη πιο περίπλοκα πράγματα: εάν ένας Έλληνας καταφερθεί με δυσφημιστικό τρόπο εναντίον κάποιου Αυστραλού, τότε τίθεται το ερώτημα ποιας χώρας οι νόμοι εφαρμόζονται.

Το 2008, ένας χρήστης του Blogger.com δημιούργησε το «Skanks in NYC» : εκεί επιτέθηκε εναντίον της Λίσκουλα Κοέν, μοντέλου από τον Καναδά. Η Κοέν μήνυσε τη Google, ζητώντας να αποκαλύψει το όνομα του χρήστη- και το δικαστήριο δικαίωσε το μοντέλο.

Έχουν υπάρξει πάρα πολλές υποθέσεις με ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από την ανωνυμία του Διαδικτύου. «Η θέση του νόμου είναι ότι πως για να αρθεί αυτή, πρέπει να παρατεθούν ισχυρά επιχειρήματα και λόγοι» είπε ο Τζέφρι Τόμπιν, νομικός αναλυτής του CNN. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Νίκολας Τόμσον του Wired, ο οποίος αναφέρει ότι η ανωνυμία στον Παγκόσμιο Ιστό δε συνεπάγεται ασυλία. «Όσο περισσότεροι το αντιλαμβάνονται αυτό, τόσο το καλύτερο, καθώς συνειδητοποιούν ότι οι νόμοι ισχύουν και online».

Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις τα πράγματα είναι αρκετά «γκρίζα» : η Στέισι Σνάιντερ, 25χρονη ανύπαντρη μητέρα, μήνυσε το πανεπιστήμιο Μίλερσβιλ, γιατί δεν της έδινε πτυχίο δασκάλας, Ο λόγος, κατά την ίδια, ήταν ότι κάποιοι από το πανεπιστήμιο είδαν online φωτογραφία της με σχόλιο «drunken pirate» (μεθυσμένος πειρατής) στην οποία φορούσε ένα καπέλο πειρατή και έπινε από ένα πλαστικό ποτήρι.

Η Σνάιντερ έχασε τη δίκη, δημιουργώντας ένα νομικό προηγούμενο που από πολλούς υπερμάχους της προστασίας της ιδιωτικότητας και του προσωπικού απορρήτου θεωρήθηκε ως αρνητική εξέλιξη.

«Πρόκειται για μία πρόκληση, για έναν κόσμο χωρίς ανωνυμία» λέει ο Τζέφρι Ρόζεν, καθηγητής νομικής του πανεπιστημίου Τζωρτζ Ουάσινγκτον. «Το ιδιωτικό απόρρητο προστατεύει από μία κρίση η οποία βασίζεται σε μεμονωμένα, άσχετα με ένα αντικείμενο 'κομμάτια' πληροφοριών, παρά τα δεδομένα που έχουν πραγματικά σημασία» συμπλήρωσε.

Κατά το Ρόζεν, ο νόμος μπορεί να λειτουργήσει μόνο βάσει της συνολικής συνείδησης της κοινωνίας.

«Ο νόμος υπάρχει για να ρυθμίζει τις πιο εξόφθαλμες και ακραίες περιπτώσεις. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει τους καλούς τρόπους, τις κοινωνικές νόρμες και την 'ετικέτα', το σύνολο των κανόνων που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά μας- όλα αυτά που πάντα ρύθμιζαν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Δε θα έπρεπε να περιμένουμε από τους δικαστές να μας σώσουν από τις χειρότερες παρορμήσεις μας» κατέληξε.

03/12/2009 - kathimerini.gr με πληροφορίες από CNN