Ουδετερότητα διαδικτύου ή το τέλος της;

10 Ιανουαριου 2011
Posted in Επικαιρότητα

Υπέρ: Ελευθερία σημαίνει Πρόοδος
Της Aparna Sridhar, Free Press

Google. Skype. Facebook. YouTube. Κάθε μια από αυτές τις εφαρμογές έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνουμε και μοιραζόμαστε πληροφορίες online. Κάθε μια από αυτές έχει ενθαρρύνει την τεχνολογική καινοτομία, προσφέροντας τεράστια οφέλη στους καταναλωτές, και έχει προάγει την ελευθερία του λόγου και της δημοκρατίας τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό.

Οι εφαρμογές αυτές κατέστησαν δυνατές μέσω ενός ανοικτού Διαδικτύου. Η διατήρηση της ιδιότητας αυτής, που ονομάζουμε αλλιώς ουδετερότητα του διαδικτύου, σημαίνει την εξασφάλιση ότι όλες οι εφαρμογές που προσφέρονται μέσω του Διαδικτύου έχουν δικαίωμα να σε έναν ανταγωνισμό με ισότιμους όρους. Οι πάροχοι υπηρεσιών ίντερνετ (όπως η Comcast και η Verizon) δεν μπορούν να εμποδίζουν ή να επιβραδύνουν την πρόσβαση στο YouTube, αλλά να επιταχύνουν την παροχή ταινιών από τη Hulu.

Η Google έχει επιτύχει εν μέρει επειδή κανένας πάροχος υπηρεσιών ίντερνετ δεν θα μπορούσε να συνάψει αποκλειστική σύμβαση με τη Yahoo!, ώστε να κάνει τη Yahoo την ιδιωτική του μηχανή αναζήτησης. Το Skype, το Facebook, το Twitter, και άλλες έχουν αναπτυχθεί επειδή ο πάροχος υπηρεσιών ίντερνετ δεν μπορεί να αποφασίζει ποιος εσείς καλείτε ή πώς και πού επιλέγετε να μοιράζεστε τις απόψεις σας online. Αν δώσουμε στους παρόχους υπηρεσιών ίντερνετ τη δυνατότητα να κάνουν τέτοιες επιλογές, παρά να τις αφήσουμε στην ευχέρεια των χρηστών του Διαδικτύου, οι υπάρχουσες εφαρμογές θα δέχονταν πλήγμα, και οι νέες καινοτόμες εφαρμογές θα τερματίζονταν πριν ακόμα ξεκινήσουν.

Όπως αναφέρει ο Επίτροπος της FCC, Michael Copps, η κατάργηση του ανοικτού ίντερνετ ενέχει τον κίνδυνο της «“καλώδιο-ποίησης” και ενοποίησής» του. Φανταστείτε να ανοίγαμε τους υπολογιστές μας και να είχαμε την ίδια αντίδραση προς το Διαδίκτυο που έχουμε συχνά προς τη συνδρομητική τηλεόραση: Υπάρχει μια ψευδαίσθηση επιλογής «μέχρι 260 κανάλια», αλλά δεν δείχνουν τίποτα.

Σε έναν μη ουδέτερο κόσμο, αυτό το αίσθημα βύθισης θα μπορούσε να συμβαίνει στον υπολογιστή που έχετε δίπλα σας. Και θα ήταν κακό για την καινοτομία, κακό για τους καταναλωτές και κακό για τη δημοκρατία.

Κατά: Ατού για τα κοινωνικά δίκτυα, ανησυχίες για τη Διαδικτυακή Ουδετερότητα
Του Jon Goldman, Qlipso

Τα τελευταία 15 χρόνια, οι καταναλωτές έχουν δει τη διαδικτυακή εμπειρία να μεταμορφώνεται από τους περιφραγμένους κήπους της AOL στη σχεδόν πανταχού παρούσα δυνατότητα αναζήτησης της Google και τώρα, στη δυνατότητα να συνδέονται και να μοιράζονται με άλλους σχεδόν οποιαδήποτε μέσα ή περιεχόμενα επιθυμούν μέσω των κοινωνικών δικτύων. Το Διαδίκτυο έχει αλλάξει από μία εταιρικά ελεγχόμενη πηγή πληροφοριών σε μία πηγή όπου οι καταναλωτές ασκούν απόλυτη εξουσία με τρόπο που καθιστά σχεδόν αδύνατη την παρεμπόδιση της ουδετερότητας του διαδικτύου.

Αν και δεν είναι ιδανικό για τους χρήστες, οι συστηματικές επιθέσεις γύρω από την ουδετερότητα του διαδικτύου δεν θα καταλήξουν στο καταστροφολογικό σενάριο που πολλοί προβλέπουν, κυρίως γιατί τα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης επιτρέπουν στους καταναλωτές τόσα εναλλακτικά μονοπάτια για να βρουν αυτό που θέλουν.

Η άνοδος των κοινωνικών δικτύων έχει χαλαρώσει πολλούς από τους δεσμούς εξάρτησης που κάποτε είχαν οι άνθρωποι με την αγαπημένη τους μηχανή αναζήτησης ή τον πάροχο ευρυζωνικών υπηρεσιών, κάνοντας τις συστάσεις χρήστη, για παράδειγμα, τον πιο κρίσιμο παράγοντα για τις αποφάσεις που αφορούν το ηλεκτρονικό εμπόριο. Και ενώ οι τεχνητοί περιορισμοί στην πρόσβαση ή τη διαφήμιση τού περιεχομένου ή των μέσων μίας εταιρείας σε σχέση με άλλες μπορεί να περιορίζουν ορισμένες από αυτές τις ελευθερίες, οι καταναλωτές έχουν επιδείξει τεράστια εξυπνάδα και γνώση του διαδικτύου ώστε να βρίσκουν τρόπους να παρακάμπτουν τα εμπόδια ή απλά να βρίσκουν τρόπους αντικατάστασης. Εν τω μεταξύ, ορισμένοι χρήστες θα υποδεχτούν με χαρά την τιμολόγηση ή τις συνδρομές χρήσης υπηρεσιών, οι οποίες, με τη σειρά τους, μπορούν να προωθήσουν καλές ευκαιρίες για τις εταιρείες που επενδύουν σε περιεχόμενο και υπηρεσίες.

Ο Παγκόσμιος Ιστός οφείλει την ανάπτυξή του στην έννοια του εκδημοκρατισμού. Χωρίς τον έλεγχο να παραμένει στα χέρια των χρηστών, μέσω video που δημιουργούνται από χρήστες, κοινωνικών δικτύων, συστάσεων, κριτικών, κλπ. - το Ίντερνετ θα ήταν κάτι σαν την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, όπου οι εταιρείες υπαγορεύουν τους όρους, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, και το περιεχόμενο του μηνύματος.