Σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε στο YouTube (και σβήστηκε άρον-άρον /περιμένουμε να ξαναφορτωθεί σε άλλη υπηρεσία), ο δικηγόρος Martin Franscogna δείχνει με ποιούς τρόπους οι μεγάλες δισκογραφικές ξεγελούν τους καλλιτέχνες με τα συμβόλαια που τους βάζουν να υπογράψουν, με όρους παράλογους και καταχρηστικούς -και δεν μιλάμε μόνο για πρωτάρηδες, αλλά και για μεγάλα ονόματα του πενταγράμου.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά κόλπα των δισκογραφικών είναι τα "breakage fees", που φτάνουν το 20% των συνολικών χρημάτων από τις πωλήσεις. Αυτή η χρέωση είχε θεσπιστεί την εποχή του βινυλίου, καθώς οι δίσκοι βινυλίου είναι ιδιαίτερα εύθραυστοι, και η δισκογραφική δεν ήθελε να χάσει λεφτά όταν έσπαγαν κάποιοι από αυτούς. Το γεγονός ότι τα CD σπάνε πολύ δυσκολότερα και τα ψηφιακά αρχεία δεν σπάνε καθόλου δεν φαίνεται να τους πτοεί...
Μία άλλη παράλογη χρέωση είναι οι κρατήσεις για τις "μη ληφθείσες αμοιβές" (uncollected account). Υποτίθεται αυτή είναι μια ασφάλεια σε περίπτωση που κάποιο κατάστημα ή δισκοπωλείο χρεοκοπήσει και δεν εξοφλήσει τη δισκογραφική. Από την άλλη μεριά, όμως, οι κρατήσεις αυτές είναι συχνά ένα σταθερό νούμερο, που δεν στηρίζεται σε πραγματικά νούμερα απλήρωτων τιμολογίων - ακόμα και αν όλα τα καταστήματα πληρώσουν, η κράτηση παραμένει.
Ο όρος "free goods" στο συμβόλαιο αναφέρεται σε δισκάκια που στέλνονται δωρεάν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, κριτικούς κ.λπ., τα οποία αφαιρούνται από τους δίσκους της συνολικής αμοιβής. Τι σημασία έχει αν θα μπορούσε ο ίδιος ο καλλιτέχνης να στείλει δωρεάν mp3 μέσω e-mail σε κριτικούς και ραδιόφωνο; Αυτά είναι ανήκουστα πράγματα.
Υπάρχουν φυσικά και οι χρεώσεις συσκευασίας (container charges). Ξέρετε, για τις πλαστικές θήκες των CD, που μπορεί να μην υπάρχουν στην ψηφιακή μουσική, όμως εξακολουθούν να "κοστίζουν" το 30% του συνολικού τζίρου.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι τα "reserves": χρήματα που παρακρατώνται για "άλλες δραστηριότητες", οι οποίες κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς αφορούν, και μπορεί να είναι και το 20% του συνολικού τζίρου!
Με αυτό τον τρόπο, το 10% που είναι τα δικαιώματα πέφτει τελικά γύρω στο 2,5%, και αυτό πριν λάβουμε υπ' όψιν την αμοιβή του manager κ.λπ. Ένα συγκρότημα μπορεί να έχει πουλήσει CDs αξίας 20.000.000 δολαρίων, τα δικαιώματα του 10% μετά τις κρατήσεις να είναι 490.000 δολάρια, κι αν η προκαταβολή από τη δισκογραφική ήταν 1.000.000 δολάρια, να βρεθούν ουσιαστικά χρεωμένοι κατά 500.000 δολάρια!
Έτσι εξηγείται και το γεγονός πως ο τραγουδιστής Lyle Lovett πούλησε 4,6 εκατομμύρια δίσκους και δεν πήρε ούτε μια δεκάρα σε πνευματικά δικαιώματα!...
Δείτε στο παρακάτω γράφημα πως κατανέμονται τα έσοδα από την πώληση ενός μουσικού CD:
Υπόψη, ότι τα παραπάνω ποσοστά είναι στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδίτσα μας τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα! Οι τραγουδιστές, νέοι-και-παλιοί, πλέον δεν παίρνουν δεκάρα τσακιστή από τις δισκογραφικές, καθώς η κυκλοφορία ενός νέου CD ισοδυναμεί στο να βρει δουλειά ο καλλιτέχνης σε κάποιο κέντρο διασκεδάσεως ή να κλείσει συναυλίες για την επερχόμενη σεζόν...
Αν επίσης ξαναφορτωθεί το 14λεπτο βίντεο σε άλλο server, θα το κατεβάσουμε και θα το φορτώσουμε σε δικό μας server για να μην έχει το φόβο να ξανασβηστεί...
Πηγές: pcsteps.gr / techdirt.com
