Το 3D στο μεταίχμιο: Οι συσκευές ζητούν... περιεχόμενο

15 Αυγουστου 2011
Posted in Επικαιρότητα

Toν Δεκέμβριο του 2009 η ταινία «Avatar» του Τζέιμς Κάμερον άλλαξε τα δεδομένα στον κινηματογράφο. Επειτα από δεκαετίες στην αφάνεια, η τρισδιάστατη εικόνα έκανε εκ νέου την εμφάνισή της με ένα οπτικό υπερθέαμα που έσπασε ταμεία και έκανε τους πάντες να μιλούν για μια επανάσταση στη διασκέδαση.

Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, πριν από λίγες ημέρες η Panasonic - εταιρεία που συνεργάστηκε στην παραγωγή του «Avatar» -έριξε τα βέλη της στο Χόλιγουντ, κατηγορώντας την κινηματογραφική βιομηχανία ότι λειτούργησε τυχοδιωκτικά στο κομμάτι του 3D, στοχεύοντας στα εύκολα κέρδη και κάνοντας κακό στη μακροπρόθεσμη επέκταση της τεχνολογίας.

Κρίνοντας από την ποιότητα, αλλά και τις εισπράξεις των μετά το «Avatar» τρισδιάστατων ταινιών, η Panasonic φαίνεται πως έχει δίκιο. Ελάχιστες καλές παραγωγές, οι περισσότερες μετατροπές από δισδιάστατες ταινίες, περισσότερο δυσφημούν την τεχνολογία παρά διαφημίζουν τις τρισδιάστατες προβολές.

Το γεγονός αυτό, σύμφωνα πάντα με την Panasonic, έχει άμεσο αντίκτυπο στο κομμάτι της οικιακής ψυχαγωγίας και τις τρισδιάστατες συσκευές που απευθύνονται στον οικιακό χρήστη. Με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν ταινίες-κράχτες όπως ήταν το «Avatar», ο μέσος καταναλωτής δεν έχει ουσιαστικό ερέθισμα να μπει στον τρισδιάστατο κόσμο, παρά το γεγονός ότι οι κινηματογραφικές παραγωγές είναι μόνο ένα ψήγμα του γενικότερου τρισδιάστατου περιεχομένου.

Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, το κόστος εισόδου στην τρισδιάστατη τεχνολογία έχει πέσει κατακόρυφα -σε σχέση με τα δεδομένα που ίσχυαν πριν από ενάμιση χρόνο. Πλέον, για μια αξιοπρεπή 3D τηλεόραση οι τιμές αρχίζουν ακόμη και κάτω από τα 1.000 ευρώ για ένα μοντέλο 42 ιντσών. Βέβαια, αν κάποιος θέλει κάτι πραγματικά εντυπωσιακό, θα πρέπει να διαθέσει περίπου 1.700 με 2.000 ευρώ, αλλά σε αυτήν την περίπτωση αποκτά ένα μεγαθήριο 50 ιντσών με μια σειρά από επιπλέον δυνατότητες. Σίγουρα πρόκειται για ένα αξιοσέβαστο ποσό, όχι όμως απαγορευτικό για τους λάτρεις της εικόνας, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από δύο χρόνια με τα ίδια χρήματα έπαιρνε στην καλύτερη περίπτωση ένα αντίστοιχο δισδιάστατο μοντέλο, χωρίς τα επιπλέον καλούδια.

Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι τι κάνει κανείς αφού αγοράσει την τηλεόραση και την παντρέψει με μια τρισδιάστατη πηγή (όπως π.χ. ένα Blu Ray Player ή το Playstation 3).

Η πιο εύκολη απάντηση είναι να δει ταινίες. Εδώ όμως προκύπτει το πρόβλημα που αναφέρθηκε παραπάνω. Οι τρισδιάστατοι τίτλοι που πραγματικά αξίζουν είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού και -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- δεν δικαιολογούν την επένδυση.

Ακόμη μια δυνατότητα είναι τα βιντεοπαιχνίδια. Η παιχνιδομηχανή Playstation 3 της Sony μπορεί να αναπαράγει τρισδιάστατο περιεχόμενο και πολλοί τίτλοι παίζονται εξίσου καλά σε δύο ή και τρεις διαστάσεις. Εντούτοις, και σε αυτήν την περίπτωση, η γκάμα των επιλογών είναι σχετικά περιορισμένη, ενώ κανένας από τους εξαιρετικά δημοφιλείς τίτλους δεν έχει φτιαχτεί αποκλειστικά για τρισδιάστατες τηλεοράσεις. Και σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, ενώ υπάρχουν περιθώρια, η βιομηχανία του gaming μάλλον ακολουθεί τα βήματα του κινηματογράφου, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Οι αθλητικές διοργανώσεις σε 3D αποτελούν επίσης έναν πρώτης τάξεως «κράχτη» για τη νέα τεχνολογία. Στο Μουντιάλ του 2010, μια σειρά από αγώνες βιντεοσκοπήθηκαν με τρισδιάστατες κάμερες και έδειξαν ότι τα σπορ μπορούν να «σπρώξουν» τη νέα τεχνολογία. Εντούτοις, το 2011 είναι μια ιδιαίτερα φτωχή χρονιά σε αθλητικές διοργανώσεις και μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Euro 2012 προκειμένου να δούμε πραγματικά τρισδιάστατα σπορ.

Τέλος, οι εταιρείες ποντάρουν πολύ στο περιεχόμενο που δημιουργούν οι ίδιοι οι χρήστες για την επέκταση της τεχνολογίας. Τρισδιάστατες φωτογραφικές μηχανές, βιντεοκάμερες, ακόμη και κινητά τηλέφωνα με τρισδιάστατες κάμερες βρίσκονται στα ράφια των καταστημάτων, φιλοδοξώντας να ανοίξουν τον δρόμο προς την… τρίτη διάσταση. Ακόμη όμως και σε αυτήν την περίπτωση η χρήση τους είναι περιορισμένη.

Με λίγα λόγια, το 3D βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Ενώ η τεχνολογία είναι έτοιμη, το περιεχόμενο είναι ακόμη φτωχό. Και με δεδομένο ότι -όπως λένε οι Αγγλοσάξονες- «το περιεχόμενο είναι ο βασιλιάς», θα χρειαστεί μια νέα επανάσταση, επιπέδου «Avatar», προκειμένου να πράγματα να έρθουν στη σωστή τους… διάσταση.

Πηγή: tanea.gr