Άδεια κορµιά στο διαδίκτυο...

21 Απριλιου 2010
Posted in Επικαιρότητα

Οπως όταν απ' το µονότονο θόρυβο του τρένου σε παίρνει ο ύπνος αγκαλιά κι ύστερα ξαφνικά στην πρώτη στάση ξυπνάς απ' την απότοµη σιωπή (ακριβώς όπως ξυπνάς από ένα µπαµ στην ησυχία) και βλέπεις πίσω απ’ το αχνισµένο τζάµι ένα νυσταγµένο τοπίο µε κυπαρίσσια που δείχνουν µεσάνυχτα κι ένα σπίτι µε τον σκύλο να γαβγίζει στην ερηµιά, έτσι κι εγώ ύστερα από τρίµηνο αποκλεισµό στη σκοτεινιά της πρόβας ξύπνησα απότοµα µετά την πρεµιέρα κι είδα τον κόσµο ξένο. Ποιος είναι αυτός ο αψηλός µε τη ριγέ γραβάτα; Τι είναι το ΔΝΤ; Γιατί ο Σαµαράς χτυπάει το χέρι στο έδρανο και βγάζει κοκοράκια; Τι είναι το RPG 7, τι είναι η ζελατοδυναµίτιδα και το µυστηριώδες ANFO; Επίσης τα αεροδρόµια γιατί είναι έρηµα και σκοτεινά; Ευτυχώς ήρθε µια φίλη, συνάδελφος κατά κάποιον τρόπο, (παίζει µεγάλους ρόλους αλλά όχι στο σανίδι, προτιµά τη ζωή, είναι µεγάλη αρτίστα), η οποία διαπρέπει τώρα στο έργο «Η απελευθέρωση µέσα απ' το Διαδίκτυο». - Πού ζεις, Σταµάτη µου; Εδώ καίγεται ο κόσµος µας (δεν είπε κόσµος, άλλο είπε), µου κάθεσαι στο YouTube και κολοκύθια τούµπανα. Αρπάζει το ποντίκι απ’ το χέρι µου και µπαίνει σ’ ένα σάιτ µε όλες τις φυλές του κόσµου να επιδίδονται στις ασέλγειες και τις ακολασίες. Υπήρχαν κατηγορίες για όλα τα γούστα. Για άνδρες, για γυναίκες, για στρέιτ , για γκέι, για ζευγάρια, για τρίο, για όργιο, για χοντρούς τριχωτούς, για χοντρές µε µικρά στήθη, για αδύνατες µε τεράστια στήθη για, για, για... ο καθένας είχε τη φωτογραφία του και δίπλα τα διαπιστευτήριά του «Στρέιτ», «Γκέι», «Μπαϊσέξουαλ» κι ένα σαν «Μπαϊκιούριους» µάλλον. Εµείς µπήκαµε στα «Γενικά».

Θα στο βάλω στα «Αγαπηµένα», µου λέει. - Μα δεν είναι αυτά τα αγαπηµένα µου. - Μπορεί να σου χρειαστούνε. Ανθρωποι είµαστε. Και πιάνει µια έτσι µε τον κέρσορα και µου τα κάνει «µπούκµαρκς». Είναι απίστευτο το τι είδαµε βραδιάτικα. Χιλιάδες κόσµος ήταν µπροστά στον υπολογιστή του και επιδίδονταν στο σεξ το αχαλίνωτο µόνο και µόνο για να τους βλέπουν. Ενα ζευγάρι, σαν µικροβιολόγος µε οδοντογιατρίνα, το ’χε ρίξει στο ευγενές και παµπάλαιο σπορ της πεολειχίας, αλλά αυτό δεν ήταν το ενδιαφέρον, το νόστιµο ήταν ότι η κυρία ενώ είχε θέσει τη βάλανον του µικροβιολόγου στην κοιλότητα του στόµατός της, µε το ένα χέρι κράταγε τον φαλό και µε το άλλο έστελνε µηνύµατα στο λάπτοπ γιατί την ώρα της συνευρέσεως κάποιοι της έστελναν e-mail που την παρότρυναν κι αυτή εκτελούσε. «Πιο βαθιά», «τους όρχεις τώρα» κ.λπ, κ.λπ. Δεν σας είπα ότι δίπλα στην οθονίτσα µε τους ακόλαστους υπήρχε κι ένα τετραγωνάκι που ανταλλάσσανε µηνύµατα οι θεατές µε τους συνουσιαζόµενους, γι’ αυτό κι οι τελευταίοι ήταν µε το ‘να µάτι στο αιδοίο και τ'’ άλλο στην οθόνη. Σε ένα άλλο ενσταντανέ ήταν µια δεσποινίς µόνη, ολοµόναχη, εν αδαµιαία περιβολή, η οποία έπινε συνέχεια εµφιαλωµένο και κάθε τόσο ουρούσε σε µια γυάλα για χρυσόψαρα, κρυστάλλινη µε δαντελωτές απολήξεις...

Παραδίπλα ένας αποτριχωµένος µεσόκοπος έθετε στον πρωκτό του ένα διαφανές οµοίωµα πέους και οι θεατές τον οδηγούσαν στα µη περαιτέρω. Επίσης πολύ εντυπωσιακό ήτανε ένα άλλο ζευγάρι, όπου η κυρία ήταν ντυµένη µαύρο λουστρίνι που άφηνε γλυκά τον κώλο έξω κι είχε τον σύζυγο µε λουράκι στον λαιµό στα τέσσερα να τρώει απ’ το πιατάκι του σκύλου µια πάστα αµυγδάλου. Τέλος, είχε κι έναν άµοιρο ίσαµε εκατόν πενήντα κιλά ολοτσίτσιδο να κάνει τη µια κυβίστησιν επί της άλλης ακαταπαύστως. Σε όλο αυτό το ιντερνετικό ταξίδι σάς βεβαιώ δεν υπήρχε τίποτα το διεγερτικό. Οχι γιατί δεν κάναν όλοι τα ακατονόµαστα. Αλλά γιατί όλοι, µα όλοι δεν κοιτάγανε να βγάλουνε τα µάτια τους, είχανε το άγχος να τους δούνε, γιατί µόνο έτσι θα πιστεύανε πως ναι, όντως, κάνουνε έρωτα. Υπάρχουνε κι αυτοί στην ηδονή.

Εχω δει και γω σαν άνθρωπος πολλά γεννητικά όργανα, πολλά έχω επίσης φανταστεί. Αυτά και τα καλύτερα. Αλλά τόσα και τόσο άδεια µάτια δεν έχω µαταδεί στη ζωή µου. Εκλεισα το λάπτοπ. Και σκεφτόµουνα. Μόνο η φίλη δίπλα παρατηρούσε. - Δεν το ’κανες ντιλίτ από τα «Αγαπηµένα»...

21/04/2010 - tanea.gr