Στιβ Τζομπς: Άλλαξε την πορεία της πληροφορικής, ναι ή όχι;

Συνταξη / Επιμελεια: Θεόδωρος Χατζηκώστας | 12 Οκτωβριου 2011
Posted in λογισμικό - Γενικά Θέματα

Ο θάνατος του Στιβ Τζομπς ήταν τόσο αναμενόμενος για την Σίλικον Βάλεϊ όσο ο θάνατος της Amy Winehouse για την μουσική σκηνή. Ήταν από τα πλέον γνωστά τα προβλήματα υγείας που ταλαιπωρούσαν για τουλάχιστον μια πενταετία τον CEO της Apple, ενώ η παραίτηση του από τα ηνία της εταιρείας πριν λίγους μήνες ήταν και η ποιο σαφής δήλωση πως ο χρόνος λιγόστευε για τον ίδιο.

Την ίδια ημέρα του θανάτου του, υπήρξαν δεκάδες συλλυπητήρια μηνύματα από γίγαντες της πληροφορικής όπως ο Μπιλ Γκέιτς ή ο Fresh Prince of Silicon Valley, Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ενώ προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ επίσης έκαναν την δική τους αναφορά στον αποθανόντα. Μαζί με αυτούς, στις οθόνες των τηλεοράσεων μας, παρακολουθούσαμε τα ρεπορτάζ (που προφανώς όπως είθισται είχαν ετοιμαστεί μήνες πριν) για την ζωή του Τζομπς, για το πώς άλλαξε την πληροφορική (με τελείως αόριστες διατυπώσεις), ενώ το αποκορύφωμα ήταν διάφοροι τύποι να συγκεντρώνονται για να τιμήσουν τον αποθανόντα κρατώντας τα... iPads τους τα οποία έτρεχαν μια εφαρμογή που έδειχνε ένα κερί να καίει. Αν ο Τζομπς ήταν γνώστης αυτής της καρα-kits-αρίας, είμαι σίγουρος πως θα γελούσε με την ψυχή του!

Σκέφτηκαν να γράψω ένα άρθρο για να βάλω μερικά πράγματα στην θέση τους, αλλά αυτή η υστερία της «συγχώρεσης» και ακόμη χειρότερα της θεοποίησης του αποθανόντα θα έπνιγε με αρνητικά σχόλια την όποια προσπάθεια μιας άλλης ματιάς στα έργα και ημέραι του Στιβ Τζομπς. Και εκεί που είχα παρατήσει την προσπάθεια, διαβάζω μια καταπληκτική δήλωση ενός από τους πραγματικούς αφανείς γίγαντες της πληροφορικής, του Ρίτσαρντ Στόλμαν, ιδρυτή του Free Software Foundation. Τι έγραφε;

«Ο Στίβεν Τζομπς, ο πρωτοπόρος που έκανε μοδάτο τον υπολογιστή-φυλακή, σχεδιασμένο για να αποκόψει τους ανόητους από την ελευθερία τους, πέθανε.

Όπως ο δήμαρχος του Σικάγο Χάρολντ Ουάσινγκτον είπε για τον διεφθαρμένο προκάτοχο του Μέγιορ Ντέλι, "δεν χαίρομαι που είναι νεκρός, αλλά χαίρομαι που έφυγε". Κανείς δεν αξίζει να πεθάνει, ούτε ο Τζομπς ούτε ο κος Μπιλ (Γκέιτς), ούτε καν άνθρωποι ένοχοι για πολύ χειρότερα κακά από των προαναφερθέντων. Όλοι όμως αξίζουμε το τέλος της επιζήμιας επιρροής του Τζομπς στην πληροφορική.

Δυστυχώς αυτή η επιρροή συνεχίζεται παρά την απουσία του. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε πως οι διάδοχοι του καθώς θα προσπαθήσουν να συνεχίσουν την κληρονομιά του, θα είναι λιγότερο επιτυχείς.»

Τάδε έφη ο γίγαντας Στόλμαν χωρίς κανένα απολύτως δισταγμό. Και όντως ο γραφών θα συμφωνήσει μαζί του, όπως προσυπογράφω προκαταβολικά και το σχόλιο του όταν ο Μπιλ Γκέιτς ξεκινήσει το δικό του ταξίδι προς το άγνωστο. Το γιατί, αναλύεται ποιο κάτω...

Η ζωή του Στιβ Τζομπς σε τρία λεπτά

Ο Στιβ Τζομπς γεννήθηκε το ’55. Πήγε Κολλέγιο το ’72 αλλά το παράτησε στο πρώτο εξάμηνο, παρακολουθώντας κάποια μόνο μαθήματα. Το ’74 έπιασε δουλειά στην Atari ως τεχνικός. Μετά από πολλά εξω-πληροφορικά μπρος-πίσω, το ’76 μαζί με τον Στιβ Βόζνιακ ιδρύουν την Apple. Η Apple σταδιακά έγινε ένας από τους μεγάλους παίκτες στην πληροφορική ειδικά στην Αμερική. Το ’85... απολύεται από την εταιρεία του, καθώς είχε χαθεί η εμπιστοσύνη των μετόχων στο πρόσωπο του, ενώ η Apple παρουσίαζε προβλήματα (όπως και οι περισσότερες εταιρίες εκείνη την εποχή). Τον επόμενο χρόνο ιδρύει την NeXT Computer, ενώ αγοράζει και μετονομάζει σε “Pixar” μια εταιρεία παραγωγής κινουμένων σχεδίων, η οποία θα του παρείχε μεγάλες επιτυχίες στην συνέχεια. Η NeXT από την άλλη, εξαγοράζεται από την Apple το ’96, ο Τζομπς γίνεται προσωρινός CEO της παλιάς του εταιρείας το ’97, και το σωτήριο έτος 2000... μονιμοποιήθηκε στην θέση αυτή. Παρεμπιπτόντως το 2006 πούλησε την Pixar στην Disney με αντάλλαγμα μετρητά (7,5 δισ. δολάρια!) και μετοχές –κάτι που τον καθιστά τον μεγαλύτερο μέτοχο της τελευταίας!

Επιστρέφοντας στην... δευτέρα παρουσία του Τζομπς στην Apple, αυτή της δίνει νέα ζωή, μετατρέποντας την από μια παρηκμασμένη εταιρεία που έφτιαχνε υπολογιστές, σε διεθνή παίκτη της τεχνολογίας. Επί των ημερών του, η Apple ξαναβρήκε τον δρόμο της στους υπολογιστές με το MacOS X, μπήκε δυναμικά στην αγορά κινητής με το iPhone, έγινε ο Νο.1 διανομέας μουσικής μέσω του iPod και των iTunes και επανίδρυσε μια νέα αγορά –αυτή των ταμπλετών με το iPad. Η συνεχής επιτυχία όλων των προϊόντων, επέτρεπε στον Στιβ να είναι απλά ο... Στιβ, με το ζιβάγκο και την εκκεντρική σκηνική παρουσία πλέον να λατρεύεται. Το 2004 ανακοινώνει πως πάσχει από καρκίνο, τον Αύγουστο του 2011 παραιτείται από CEO, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους δυστυχώς φεύγει από την ζωή.

Alan Sugar ή Sir Sinclair;

Όσοι γνωρίζουν τα ονόματα θα χαμογελάσουν, οι υπόλοιποι θα χρειαστούν μια εξήγηση. Δύο από τους ποιο πετυχημένους υπολογιστές στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ήταν οι Amstrad και οι Spectrum. Η μεν Amstrad είχε ως CEO τον δαιμονιώδη επιχειρηματία Alan Sugar (που είχε δηλώσει κάποτε πως αν υπήρχε αγορά για πυρηνικές κεφαλές αυτός θα τις πουλούσε μισή τιμή από την τρέχουσα) ενώ η Spectrum είχε ως ιδρυτή τον χαρισματικό μηχανικό Sir Sinclair ο οποίος ως ιδιοφυία αρίστευε αλλά ως επιχειρηματίας μάλλον δεν τα πήγε καλά. Εν τέλει η Amstrad εξαγόρασε την Spectrum.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Τζομπς; Το ευτύχημα της επιτυχίας του Τζομπς κατ' εμέ, έχει να κάνει εν ολίγοις με το πεπρωμένο και την τυφλή τύχη. Ο Τζομπς ποτέ δεν ήταν ο θεϊκός μηχανικός πληροφορικής. Δεν ήταν η τεχνική ιδιοφυία της Apple –αυτή ήταν ο Στιβ Βόζνιακ ο οποίος και πιστώνεται ουσιαστική την γέννηση του πρώτου Apple (I). Αυτό είναι και το θέμα που πραγματικά παραφράζεται σε κάθε δελτίο ειδήσεων και σε κάθε blog του κάθε άσχετου βλάχου που έμαθε τι σημαίνει "κομπιούτερ" χθες και σήμερα γράφει διθυράμβους για τον Τζομπς. Το θέμα λοιπόν, που όσο εμφανές και να είναι ποτέ δεν αποτυπώνεται στον βαθμό που πρέπει, είναι πως ο Στιβ Τζομπς δεν ήταν ποτέ στην ουσία μηχανικός! Ο Τζομπς δεν είναι Βόζνιακ, δεν είναι Sir Sinclair, δεν είναι Jay Miner (ο άνθρωπος που σχεδίασε την Amiga) δεν είναι καν Μπιλ Γκέιτς! Μπορεί να είχε τεχνικές γνώσεις αλλά δεν ήταν αυτός που σχεδίασε την καινοτομία –ήταν περισσότερο αυτός που μπορούσε χάρις τις γνώσεις του να την διακρίνει (όπως η γνωστή ιστορία με τα μαθήματα καλλιγραφίας που έκανε στο κολλέγιο και που τον βοήθησαν στην γέννηση των όμορφων γραμματοσειρών των Mac).

Φυσικά αν ο Βόζνιακ δεν συναντούσε ποτέ τον Τζομπς, τώρα η ιστορία μπορεί να ήταν διαφορετική, μπορεί ο πρώτος να κατέληγε να δουλεύει σε μια άλλη εταιρεία ή σε μια αλυσίδα fast food την ίδια ώρα που ο δεύτερος ίσως δεν κατάφερνε ποτέ να βρει ένα Alter Ego που να μετουσιώνει τις ιδέες και τα οράματα του σε προϊόντα. Εκεί που θέλουμε να καταλήξουμε λοιπόν, είναι πως είναι γελοίο να πιστώνονται στον Στιβ Τζομπς όλα αυτά που ανήκουν στον Βόζνιακ ή σε τρίτους.

Ακόμη χειρότερα, αυτοί που θεοποίησαν τον Τζομπς μετά την δεύτερη έλευση του στην Apple χάρις τα i-προϊόντα, τούτοι είναι από τους πλέον αδαείς ημιμαθείς καθώς αγνοούν τον σοβαρό του (όχι τόσο σχεδιαστικό όσο επιτελικό) ρόλο στην δεκαετία της παρθενογέννεσης των υπολογιστών, και τον θεωρούν ως μεγάλο οραματιστή και πρωτοπόρο, γιατί παρέδωσε από το όρος Σινά τα iTunes και το iPod καθώς και το iPhone! Υπάρχουν δε αυτοί που τον θεωρούν πρωτοπόρο για τα iMacs, δηλαδή την όμορφη πλαστικούρα γύρω από ένα σχεδιασμό που δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τα PCs, με αποτέλεσμα στο τέλος να γίνει... PC με όμορφη πλαστικούρα και διαφορετικό λειτουργικό σύστημα. Και επειδή η επανάληψη είναι η μήτηρ της μάθησης, τα Mac σήμερα είναι 99,9% PC hardware –get used to it!

Κάποιος που διαφωνεί με τα παραπάνω, μπορεί να δηλώσει πως ίσως να έχουμε δίκιο, αλλά εν τέλει ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο από τους μηχανικούς και τους σχεδιαστές, αλλά και από τους επιχειρηματίες που παίρνουν τις σωστές αποφάσεις, που επενδύουν στην καινοτομία και σε νέες τεχνολογίες. Ορθόν. Αλλά και πάλι, αν δούμε τα προϊόντα της Apple που πιστώνονται στον Τζομπς, τι άλλαξε τον τρόπο που ζούμε; Η νεκρική σιγή θα σας τρομάξει. Ποιες καινοτομίες λοιπόν που εφεύρε ή έστω υιοθέτησε ο CEO Στιβ Τζομπς άλλαξαν για πάντα την πληροφορική; Το... iTunes; Το iPod; Το iPhone; Το MacOS X; Ακόμη και αν αυτά ήταν οι καλύτερες μετουσιώσεις προϋπαρχόντων καταστάσεων ή ιδεών, κανένα από αυτά δεν είναι είτε αυθεντικό επαναστατικό ή σε μεγάλη ποσότητα για να αλλάξει τον κόσμο! Όχι, δεν ήταν ο Τζομπς που ανακάλυψε το ποντίκι ή το γραφικό περιβάλλον, δεν ήταν ο Τζομπς που εφεύρε το multitouch του iPhone ή την πώληση τραγουδιών μέσω ίντερνετ (αν και το τελευταίο το έκανε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο). Ο Τζομπς σίγουρα πιστώνεται το γεγονός πως ήταν αρκετά ευφυής ώστε να φέρνει από τα εργαστήρια στην παραγωγή προϊόντα και τεχνολογίες που άλλοι CEOs δεν συνειδητοποιούσαν την χρησιμότητα τους. Αλλά ακόμη έτσι, αυτά που κατάφερε δείχνουν τόσο λίγα και τόσο «φτηνά» που πραγματικά αναρωτιόμαστε προς τι τόσος ντόρος. Αν αύριο πεθάνει ο CEO της Mercedes θα πάμε να αφήσουμε τριαντάφυλλα στον τάφο του γιατί η SL50 μας έχει θερμαινόμενα καθίσματα ή Head Up  display;

Οι θετικές κριτικές των αντιπάλων και πικραμένων φίλων

Δεν θα σχολιάσω καν τις δηλώσεις λατρείας του Ζάκερμπεργκ, γιατί το θεωρώ γελοίο ένα παιδαρέλι να έχει τον ίδιο χρόνο δημοσιότητας με π.χ. τον Μπιλ Γκέιτς που στο κάτω–κάτω συνεργαζόταν ή κονταροχτυπιόταν με τον Τζομπς για δεκαετίες. Ο Γκέιτς λοιπόν ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικός και θετικός προς τον Τζομπς. Και άλλωστε ποιος θα μπορούσε να πει κακό λόγο τέτοια ώρα ή να υπενθυμίσει πως το ’97 έδωσε δεκανίκι στην Apple και πήρε σε αντάλλαγμα 150 εκατομμύρια σε (χρυσές) μετοχές της;

Θα σταθώ λίγο όμως στην δήλωση του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Θεωρώ ιδιαίτερα άστοχο το ότι τον κατέταξε ανάμεσα στους μεγαλύτερους Αμερικανούς πρωτοπόρους, και οραματιστές. Μίλησε ο Ομπάμα για το Αμερικάνικο όνειρο. Δεν φταίει προς Θεού ο Τζομπς για την κατάντια της δυτικής βιομηχανίας, αλλά δεν ενημέρωσε κανένας τον Μπαράκ πως υπάρχει κάπου στην Κίνα ένα εργοστάσιο-πόλη όπου το πρωί οι εργαζόμενοι κατασκευάζουν iPhones σε κατάσταση σχεδόν σκλαβιάς και το βράδυ ασκούνται στο τοπικό άθλημα του bangee -jumping από την οροφή χωρίς σχοινί;

Και θα κλείσω αυτή την παράγραφο με –ποιον άλλον– τον Στιβ Βόζνιακ που παρά τις διαφωνίες και την κρυάδα στην σχέση τους, ήταν τόσο εγκάρδιος και θερμός για τον θάνατο του παλιού του φίλου:

Πραγματικά αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς, ως το τελευταίο δευτερόλεπτο...

Τα κακά που έφερε ο Τζομπς στην πληροφορική

Προς τι λοιπόν τα ποιητικά υπονοούμενα του Στόλμαν; Προς τι το μένος για την Apple και τα προϊόντα της υπό την απόλυτη καθοδήγηση του Στιβ Τζομπς; Η απάντηση δεν είναι απλή. Η Apple –το έχουμε γράψει πολλές φορές– πάντα αποτελούσε ένα κλειστό σύστημα. Είναι δεκάδες φορές ποιο κλειστή από την Microsoft. Αυτός ο σχεδόν διδακτορικός τρόπος που αρέσκεται να κάνει business, στην πραγματικότητα αποτελεί ένα μεγάλο σημείο τριβής με τους διανοούμενους της πληροφορικής. Η Apple δείχνει να έχει ξεμείνει στην δεκαετία του ’80 όσον αφορά το πόσο φιλική είναι προς χρήστες ή τρίτους κατασκευαστές. Κλειδωμένα λειτουργικά συστήματα, ασφυκτικός έλεγχος σε εφαρμογές που μπορούν ή δεν μπορούν να τρέξουν στις ταμπλέτες ή τα τηλέφωνα της, προστασία DRM στο κατάστημα μουσικής της (αν και αναγκάστηκαν να την αποσύρουν), ακριβές πιστοποιήσεις για περιφερειακά, εσκεμμένη δημιουργία μη-στάνταρ προτύπων σε σχέση με την λοιπή βιομηχανία.

Προσωπική μου άποψη για το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε να είχε κάνει ο Τζομπς στην πληροφορική, είναι το ότι αν τα Apple του Τζομπς επικρατούσαν ως πρότυπο σε σχέση με τα PCs, τότε η πληροφορική του 2011 μπορεί να βρίσκονταν χρόνια πίσω σε σχέση με το σήμερα. Θα είχαμε μια υπερ-Microsoft, εκατό φορές ποιο δυνατή (αφού θα ήλεγχε τόσο το software όσο και το hardware), και 100 φορές ποιο δεσποτική. Η Apple θα είχε κάνει αυτή τη ζημιά γιατί ποτέ δεν κατανόησε το πόσο σημαντικό είναι η μείωση του κόστους του τελικού προϊόντος. Η ελιτιστική της αυτή τάση ήταν η αιτία της πτώσης της την δεκαετία του ’90, και είναι η αιτία που σήμερα ένα iMac κοστίζει τραγικά περισσότερο από ένα PC την ίδια στιγμή που χρησιμοποιεί το ίδιο ακριβώς hardware (σε περίπτωση που αγνοήσατε προηγούμενη αναφορά μας, στο θέμα). Αν δε, αντιστρέψουμε την αρχική πρόταση, θα μπορούσαμε να πούμε πως αν o Τζομπς προσπαθούσε να είναι πραγματικά ανταγωνιστικός ενάντια στην Microsoft και τα PCs, τότε η πληροφορική του 2011 μπορεί να βρίσκονταν χρόνια μπροστά σε σχέση με το σήμερα. Γιατί λοιπόν να ονοματίσω κάποιον ως οραματιστή όταν του πιστώνω μια τόσο μεγάλη χαμένη ευκαιρία;

Ακόμη και έτσι, ο Τζομπς στα μάτια μου θα μπορούσε να ήταν innovator αν το iPhone που κοστίζει κατασκευαστικά κάπου 180 με 200 δολάρια, πωλούνταν στην αγορά με ένα λογικό κέρδος, ώστε να «σπάσει» το μονοπώλιο των ακριβών παικτών της αγοράς. Αν αυτό γινόταν εφικτό, τότε μπορεί η Apple να μην είχε τα υπερκέρδη που σήμερα καυχιέται (πως έχει μεγαλύτερα αποθεματικά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ), αλλά αφενός θα έφερνε γρηγορότερα την πληροφορική στα πλήθη και αφετέρου θα ανάγκαζε όλους τους κατασκευαστές να την ανταγωνιστούν με μισές και βάλε τιμές σε σχέση με την σημερινή κατάσταση. Αντ' αυτού ένα iPhone stand-alone κοστίζει σήμερα €540 με €650 και αυτό σημαίνει μπακαλίστικα (γιατί δεν βάζουμε διαφήμιση, φόρους ή κόστος εργασίας του καημένου Κινέζου) κέρδη της τάξης του 400%, χωρίς να υπολογίζουμε το επιπλέον εισόδημα από πώληση προγραμμάτων κ.λπ. Και φυσικά, συνεχίζουμε να έχουμε αντίστοιχες (ψηλές) τιμές για όλα τα Android ή Windows-based phones.

Υπό αυτή την ασφυκτική πίεση της Apple και του Τζομπς προς οτιδήποτε μη-ελέγξιμο από αυτούς, πραγματικά ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί ο εκλιπών κατέκρινε συνεχώς την Microsoft. Είναι σαν να κράζει ο σειριακός δολοφόνος τον κανίβαλο! Η Apple δεν επιτρέπει σε κανένα άλλο hardware να τρέξει το MacOS αλλά θυμάμαι σε παρουσίαση της Apple να υπάρχει κομμάτι που ο Τζομπς ειρωνευόταν την διαδικασία ενεργοποίησης των Windows!!! Τουλάχιστον τα Mac τρέχουν Windows Στιβ -καλή ώρα εκεί που είσαι!

Τέλος, αυτή η γελοία Mac vs. PC μαύρη διαφήμιση αποτελεί εν τέλει ένα από τα ποιο μελανά σημεία της Apple του Στιβ Τζομπς. Δεκάδες διαφημιστικά που «σατιρίζουν» τα PCs και διαφημίζουν τα πλεονεκτήματα των Macs με μερικές φορές αστεία επιχειρήματα, όπως η απουσία ιών για Macs! Ίσως κάποιος θα πρέπει επιτέλους να ρωτήσει την Apple: Γιατί δεν υπάρχουν Macs των €300 όπως στα PCs; Και πόσοι άνθρωποι θα είχαν υπολογιστή αν δεν υπήρχαν τα PCs των €300 ή πόσο ανάπτυξη θα είχαμε στην αγορά αν οι υπολογιστές πωλούνταν ουσιαστικά μόνο από εξουσιοδοτημένους συνεργάτες;

Επίλογος

Ο Στιβ Τζομπς ήταν ένας μεγάλος επιχειρηματίας που είχε την τύχη να βρεθεί την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος. Πολέμησε, έπεσε, σηκώθηκε. Του πιστώνεται από μερίδα χρηστών το ότι έκανε την πληροφορική ποιο διασκεδαστική και ποιο προσβάσιμη στις μάζες. Ο καθένας μας θα τον θυμάται για έναν διαφορετικό λόγο. Προσωπικά, θα τον θαυμάζω γιατί ήταν εν τέλει ο μόνος που αντιστάθηκε ως και σήμερα στην απόλυτη κυριαρχία των PCs έστω και με τον λάθος τρόπο, έστω και με τις λάθος επιλογές. Στο τέλος της ημέρας, πέτυχε περισσότερα από ότι κατάφεραν συγκεντρωτικά οι περισσότεροι θρύλοι της πληροφορικής, και έγινε ο ποιο πετυχημένος όλων, έχοντας μια εταιρεία που πριν τον θάνατο του, είχε ξεπεράσει σε πλούτο την ίδια την Microsoft. Δυστυχώς, η ιστορία δεν κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με τον τραπεζικό λογαριασμό τους. Στο αρχικό λοιπόν ερώτημα για το αν ο Τζομπς άλλαξε την πορεία της πληροφορικής, δεν μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά. Ίσως ναι, ίσως όχι, ίσως προς το καλύτερο, ίσως προς το χειρότερο. Προσωπικά, πιστεύω πως δεν άλλαξε την πορεία της πληροφορικής ούτε προς την μία ούτε προς την άλλη κατεύθυνση. Αλλά ακόμη και έτσι, αυτό δεν είναι τελικά τόσο τιμητικό για κάποιον που είχε τόσες ευκαιρίες να αφήσει το δικό του σημάδι στην ιστορία...

Υ.Γ.: Για το τέλος, κρατήσαμε κάτι εύθυμο, την μικρή αναφορά-tribute της τηλεοπτικής σειράς The Big Bang Theory στο δίδυμο Τζομπς-Βόζνιακ (ειδικά από το 0:40 και μετά):

edit 13/10/11: Μερικές μέρες μετά τον θάνατο του Τζομπς, κατά μια τραγική ειρωνία της τύχης (λες και ήθελε η μοίρα να αποδείξει τα γραφόμενα μας), πέθανε ο Ντένις Ρίτσι, ένας από τους τιτάνες που επηρέασαν όσο πολύ λίγοι την πληροφορική. Ο Ρίτσι είναι ο πατέρας δύο απίστευτα θεμελιωδών κατασκευασμάτων της πληροφορικής, του λειτουργικού συστήματος Unix (πάνω στο οποίο βασίζονται τα περισσότερα σημερινά λειτουργικά συστήματα, MacOS included) και της γλώσσας C, που με τις βελτιώσεις της, είναι η επικρατούσα γλώσσα προγραμματισμού στον κόσμο. Αν τώρα περιμένετε να δείτε ανθρώπους να θρηνούν με iPads ανα χείρας ή το Twitter να μπλοκάρει, καλύτερα μην κρατάτε την ανάσα σας. Μια θλιβερή, αδιάψευστη και συνάμα αστεία απόδειξη του πόσο επιφανειακοί είμαστε...