Διαφήμιση
( 26 ψήφοι )

2.1-digital-greece-covid19

Η πανδημία του κορωνοϊού, έφερε το προσκήνιο τις ψηφιακές ευκολίες που για τόσο καιρό υπήρχαν αλλά δεν υιοθετούνταν από τις μικρές επιχειρήσεις που αποτελούν και την ραχοκοκκαλιά της Ελληνικής οικονομίας. Φταίνε οι άνθρωποι, οι υποδομές, η οικονομία ή όλα μαζί;

Πώς η καραντίνα επηρέασε την πληροφορική

Σχεδόν με την ίδια ταχύτητα που πολλαπλασιάστηκε ο ιός, αρχίσαμε να διαβάζουμε για τα σχολεία που θα λειτουργούσαν με πλατφόρμες μάθησης εξ' αποστάσεως. Οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να δουλέψουν από το σπίτι τους, συνδεόμενοι με την εταιρεία (κάπως) ενώ τα meetings και οι συναντήσεις θα γινόντουσαν με τηλεδιάσκεψη. Τρία απλά πράγματα που σε γενικές γραμμές τα έχουμε δει να συμβαίνουν, αριστερά και δεξιά. Κι όμως, γιατί αυτά παραμένουν ένα απλό όνειρο θερινής νυκτός;

Το πρώτο πρόβλημα: Το ανεκπαίδευτο ανθρώπινο δυναμικό

Ενθυμούμαι στα εφηβικά μου χρόνια, να εισάγεται στα γυμνάσια, το μάθημα της πληροφορικής. Αν ήσουν τυχερός, μπορεί να είχες έναν μερακλή μαθηματικό και μια αίθουσα με υπολογιστές. Αν όχι, την ξέρετε όλοι την ιστορία: Ο γυμναστής του σχολείου, αναλάμβανε να σου δείξει τα αμπελοχώραφα σου. Αυτό το ανέκδοτο δεν παίχτηκε μόνο στα σχολεία: Όταν χρόνια μετά τα πακέτα Ντελόρ έπεφταν προκειμένου να μάθει το υπαλληλικό προσωπικό των ΔΕΚΟ να χειρίζεται υπολογιστές, συνέβαινε το απίστευτο, να βάζουν καθηγητές να διδάσκουν σε ανθρώπους που δεν ήξεραν καν να ανοίξουν τον υπολογιστή, COBOL και Fortran! Περισσότερα χρόνια μετά από αυτή την ιστορία, διετέλεσα βοηθός σε εργαστήρια που θα εκπαιδεύονταν καθηγητές λυκείων. Ναι, ο κρατικός μηχανισμός είχε επιτέλους ξυπνήσει και η διδασκαλία αφορούσε τα βασικά, απευθυνόμενη πάνω-κάτω σε τεχνολογικά αναλφάβητους, μα και πάλι, δεν θα μπορούσες να αγνοήσεις μια μικρή παραφωνία: Η πλειοψηφία εκείνων των σούπερ-τεχνολόγων με τα 3 πτυχία, οι άνθρωποι που τους ανατέθηκε να μεταλαμπαδεύσουν την γνώση, ήταν άνθρωποι που την εποχή του Core i3/i5/i7 σε ρωτούσαν αν βγήκε καινούργιος... Pentium 5!

Έχουν περάσει δεκαετίες από τότε, μα και πάλι, πόσοι από τους σημερινούς καθηγητές ή δασκάλους έχουν αρκετές γνώσεις και πόσα σχολεία έχουν έναν ΙΤ για να διευκολύνει το έργο τους; Όταν διαβάζω posts από συναδέλφους πως μόνο για την GDPR αποδοχή σε σχολείο σε 300 γονείς, οι εκεί υπεύθυνοι έστελναν 7 e-mails σε έκαστο (2.100 σύνολο) τότε είναι φανερό πως ο υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, χωρίς τυποποίηση, με το κάθε σχολείο να αποδίδει, ανάλογα με την τύχη του.

Τηλεδιασκέψεις

Δεν θα γράψω πολλά, παρά μόνο πως μετά το χαρτί τουαλέτας, και πριν κλείσουν οι φυσικές παρουσίες των μεγαλομάγαζων, ξεστοκάρισαν μέχρι και την τελευταία κάμερα σε τιμές –ξέρω γω- mirrorless. Μια πελάτισσα μου, αγόρασε κάμερα από δαύτους με ποσό κοντά στα €100, και αυτό δείχνει πως εκτός από χώρα της ανευθυνότητας, είμαστε φυσικά και χώρα της αρπαχτής.

Ιδιωτικός τομέας και η τροχοπέδη των τηλεπικοινωνιακών εταιρειών

Διαβάσαμε όλοι πως οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών θα συνδράμουν ώστε να βοηθήσουν τους επαγγελματίες στην νέα αυτή κατάσταση. Μα πως; Αν ανατρέξει κανείς στα κορονο-πακέτα των μεγάλων τηλεπικοινωνιακών παρόχων, αυτά περιλαμβάνουν απλά εκπτώσεις, κάτι Microsoft Teams προσφορές και τέλος. Στην πράξη τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, καθώς τα… «εξελιγμένα» δίκτυα των 50MBps, μπορούν να «κατεβάσουν» μεν με ταχύτητες έως 50MBps, μα το ανέβασμα (upstream) περιορίζεται στο τραγικό νούμερο των 4.5/6Mbps, ή ακόμη και στο 1MBps για ADSL γραμμές!

Δεν με πονάει μόνο η αδυναμία των παραδοσιακών παρόχων να προσφέρουν οπτική ίνα μέχρι το modem (όπως κάνουν μικρές εταιρείες όπως η Inalan και η HCN). Με πονάει γιατί αυτό θυμίζει εποχές έτους 2000, όταν ο μονοπωλιακός ΟΤΕ πουλούσε μισθωμένες γραμμές και στο συμβόλαιο η εγγυημένη ταχύτητα ήταν τα... 64Kbps (για να 'χουμε τα κεφάλια μας ήσυχα βρε αδερφέ). Όπως γράφτηκε και παραπάνω, ο παραδοσιακός πάροχος, αδυνατεί να προσφέρει ταχύτητα αποστολής δεδομένων και εκεί τελειώνει κάθε παραμύθι περί VPN, περί local server ακόμη και περί Cloud γενικώς. Και είναι τόσο στόκοι (και τώρα έρχεται ο παραλληλισμός με τον ΟΤΕ του 2000) που αν ζητήσεις στατική IP προκειμένου να στήσεις έναν office server, ένα NAS ή οτιδήποτε ενδιάμεσο χωρίς να παιδευτείς με DDNS κ.λπ., τότε σε χρεώνουν, €11 για μια καταραμένη στατική IP ο ένας, €9,5 ο άλλος. Ναι κύριοι, εν έτει 2020, για να πάρεις μια καταραμένη στατική IP πρέπει να σκάσεις ένα δεκαεύρω το μήνα, την ίδια στιγμή που μικροί, πλην όμως τίμιοι πάροχοι με οπτικές ίνες, στη πουλάνε για ένα (1) ευρώ!

Αυτή η θέλω-όλο-το-πελατολόγιο κατάσταση (του να προσφέρει ο μεγαλοπάροχος ενοικίαση χώρου/server/cloud και να σε αποτρέπει να τα φτιάξεις μόνος σου) καταπνίγει κάθε μικρή ή μικρομεσαία επιχείρηση που θέλει να αναπτυχθεί με ιδία μέσα, προκειμένου να μειώσει κόστος ή να διαφεντεύει αυτή την ασφάλεια των δεδομένων της. Και φυσικά, στη σημερινή περίσταση, λουζόμαστε τις δεκαετίες βλακωδών πολιτικών στο χώρο των τηλεπικοινωνιών.

Baby steps

Ποτέ δεν ήμουν υπέρ ενοικιαζόμενων πακέτων που στην ουσία προκαλούν αφαίμαξη. Γιατί να πληρώσω Office365 όταν πριν 16 χρόνια αγόρασα το Office 2003 και μου κάνει ακόμη μια χαρά τη δουλειά; Οι μικρές επιχειρήσεις, καλώς μπορούν να ονειρεύονται VPNs, work@home και διάφορα cool ακρωνύμια, αλλά στην πράξη, θα πρέπει ΠΡΩΤΑ να οργανώσουν τα βασικά (που δεν το κάνουν) και μετά τα... πολύπλοκα. Θα μπορούσα να γράφω δεκάδες ιστορίες περί ανυπαρξίας ασφάλειας (λογιστήρια που στους υπολογιστές εργασίας λάμβαναν email και κατέληξαν με encrypted αρχεία από ransomware) ή περί ανυπαρξίας προστασίας από καταστροφή (χωρίς backup ή με backup που δεν λειτουργούσε).

Και το αστείο είναι πως λύσεις φθηνές και αξιόπιστες υπάρχουν. Από VOIP providers που πληρώνεις €15/χρόνο έως «μικρούς» internet providers με φθηνά και γρήγορα πακέτα, ενώ από υλικό, ας είναι καλά είτε τα δωρεάν λογισμικά cloud ή οι εταιρείες που παρουσιάζουν προσγειωμένα μηχανάκια NAS.

Επίλογος

Με τις παρούσες υποδομές και νοοτροπία, ότι μέτρο και να εξαγγελθεί, δεν πρόκειται να είναι παρά ένα προπέτασμα καπνού. Η πληροφορική στην Ελλάδα υποφέρει, αφενός γιατί δεν υπάρχει επαρκής και συνεχή εκπαίδευση τη στιγμή που ολιγοπώλεια internet-ικών παρόχων, θεωρούν πως μπορούν να ορίζουν αυτοί τις ταχύτητες και τις τιμές, κατά το δοκούν.


δημοψήφισμα

Νέα επικαιρότητας: Ποιότητα ή ποσότητα;