To ψηφιακό πουλί της νιότης...

31 Αυγουστου 2010
Posted in Επικαιρότητα

Κάποια μέρα «κάθε νέος που φτάνει στην ενηλικίωση», δηλαδή θα μπαίνει στην αγορά εργασίας, «θα έχει αυτόματα το δικαίωμα να αλλάζει το όνομά του ώστε να απαλλάσσεται από τις τρέλες του που έχουν αποθηκευτεί στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης των φίλων του».

«Τρομερή» χαρακτήρισε αυτή την πρόβλεψη ο Κωστής Παπαϊωάννου, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, όταν ρωτήθηκε σχετικά πριν από μερικές ημέρες στην «Πρωινή ενημέρωση» της ΝΕΤ. Οχι επειδή αποκαλύπτει κάτι καινούργιο, αλλά επειδή αυτός που τη λέει είναι ο Ερικ Σμιντ, ο διευθύνων σύμβουλος της Google. Είπε και άλλα, γνωστά αλλά πάντα συνταρακτικά μες στην αλήθεια τους, ο κ. Σμιντ στην πολυσυζητημένη πρόσφατη συνέντευξή του στη «Wall Street Journal», όπως ότι ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία όλα τα προσωπικά μας δεδομένα καταγράφονται, αποθηκεύονται και μπορούν να ανακληθούν από κάθε ενδιαφερόμενο.

Καθώς οι φωτογραφίες και οι εκμυστηρεύσεις για ξενύχτια, ξεσαλώματα και ερωτικές περιπέτειες, που αναρτώνται στo Facebook, είναι στοιχεία που «δεν» διαγράφονται, διαγράφει κανείς το ονοματεπώνυμό του, επανιδρύει τον εαυτό του, ώστε να τον εμπιστεύονται οι μελλοντικοί εργοδότες του. «Μέσα στους δρόμους να κυλιόμαστε, με γεια μας με χαρά σας, να ’χουμε κάτι να θυμόμαστε και στα γεράματά μας» τραγουδούσαν οι παππούδες μας, όμως σήμερα αυτό το κάτι μπορούν να το θυμούνται και άλλοι πολλοί.

Η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην εκπαίδευση, πρόσθεσε ο κ. Παπαϊωάννου - και, προφανώς, δεν εννοούσε αποκλειστικά την τεχνολογική.

Μεγάλης διάρκειας συζήτηση, για τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης σε σχέση με τη φιλία και την κοινωνικότητα έγινε πριν από μερικές ημέρες στο «Πρωινό Mega». Πόσο φίλοι είναι οι φίλοι που αποκτάμε μέσω Facebook; Πώς κάνεις «ντιλίτ» σε έναν άνθρωπο, έναν φίλο, μια σχέση; Πόσο πλασματική είναι η οικειότητα που αναπτύσσεται μεταξύ των ψηφιακών φίλων; Είναι το Facebook υποκατάστατο της επικοινωνίας ή ανοίγει πλούσιες δυνατότητες διαλόγου και αλληλεπίδρασης; Μπορεί μια εικονική φιλία να εξελιχθεί σε πραγματική; Τι μετράει πιο πολύ: η ανταλλαγή και η δημοκρατική σύγκρουση των απόψεων ή η περιγραφή (κατάθεση/ανάρτηση) των εμπειριών μας;

Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν και, φυσικά, οι γνώμες που διατυπώθηκαν δεν μπορούν να συνοψιστούν σε λίγες γραμμές. Δεν πρόκειται για έναν προβληματισμό «πολυτελείας»: ιδίως σε συνθήκες κρίσης, όπως επισημάνθηκε, πολλοί δεν βγαίνουν έξω, δεν ξοδεύουν χρήματα για βόλτες και παρέες και, επομένως, συχνά κατασκευάζουν έναν άλλο εαυτό στο Διαδίκτυο…

Και να που τώρα ένας νέος 20 χρόνων θα νομιμοποιείται να αποκηρύξει όχι ό,τι πίστεψε, αλλά ό,τι έζησε, να αφήσει πίσω του το μαύρο ψηφιακό του παρελθόν και να ζήσει με νέα ταυτότητα, χωρίς προδοτικά διαδικτυακά αποτυπώματα...

24/08/2010 - kathimerini.gr