H απενεχοποίηση του ρετούς

28 Σεπτεμβριου 2010
Posted in Επικαιρότητα

 Αν ασχολείσαι με τη μόδα, οι άνθρωποι που σε γνωρίζουν θέτουν τα πιο αμήχανα ερωτήματα. Τι θα φορεθεί φέτος, θα είναι της μόδας το μαύρο, γιατί οι σχεδιαστές βγάζουν ρούχα που δεν φοριούνται στην πασαρέλα, τα μοντέλα είναι τόσο αδύνατα και ψηλά... Κι εγώ απολογούμαι, εξηγώ, ψυχαναλύω, δικαιολογώ. Γιατί, αυτό είναι το παραμύθι. Οταν έχεις συνεργαστεί με περιοδικά, ξέρεις καλά το στοίχημα: να δημιουργήσεις μια χαρούμενη ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, ένα ταξίδι αλλού, μέσα από εξωπραγματικές εικόνες.

Γι’ αυτό και δεν θα πω ότι ξαφνιάστηκα όταν είδα τη Σάρον Στόουν να φωτογραφίζεται σαν μία άλλη, για το εξώφυλλο του γαλλικού εβδομαδιαίου γυναικείου περιοδικού Madame Figaro, σαν μία άλλη. Κάτι ανάμεσα σε Σάρα Τζέσικα-Πάρκερ και Φάρα Φόσετ, ακόμη πανέμορφη αλλά άλλη. Αραγε, το είχε ανάγκη;

Παραμορφωμένη αλήθεια

Tο σύστημα λειτουργεί συγκεκριμένα. Στο παραμύθι απαγορεύονται αυστηρά τα ψεγάδια. Με το ρετούς, το photoshop, όλες οι γυναίκες αλλά και οι άνδρες μπορούν να υποδυθούν την καλύτερη ρεπλίκα του εαυτού τους.

Η απογοήτευση έρχεται απλώς όταν συναντάς τα είδωλά σου τυχαία και δεν τα αναγνωρίζεις καν. Με τόσες πλαστικές, τόσα ψέματα, τόσες ώρες επεξεργασίας στον υπολογιστή, φώτα, φίλτρα, μυστικά, η αλήθεια παραμορφώνεται. Η Κατρίν Ντενέβ μεταμορφώνεται στην Ωραία της Ημέρας ακόμη και τώρα, όταν φωτογραφίζεται για μηνιαία περιοδικά. Το απαιτεί και το έχει. Την είδαμε στη Βενετία και δεν έχει καμία σχέση με την Ντενέβ που είχαμε θαυμάσει σε αφιέρωμα της γαλλικής Vogue.

Η Ντέμι Μουρ αλλάζει ρόλους διαρκώς, στραπατσάρεται στην προσωπική της ζωή, φωτογραφίζεται αμακιγιάριστη μαζί με τον κατά πολλά χρόνια νεότερό της άνδρα, Αστον Κούτσερ, και τις ανεβάζει μόνη της στο ίντερνετ, το Facebook, το Twitter, το MySpace, παντού, και βδομάδες μετά, βγαίνει ατσαλάκωτη, θεά, ντίβα, στα περιοδικά: η Ντέμι Μουρ.

Κάπως έτσι είδαμε την Γκουίνεθ Πάλτροου σαν σύγχρονη Γκρέις Κέλι, ηθοποιό που όσο μεγαλώνει γίνεται και πιο γοητευτική, όμως είναι βέβαιο πως όταν πηγαίνει τα παιδιά της στο σχολείο ή όταν ξυπνάει το πρωί, δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις εικόνες.

Η Κέιτ Γουίνσλετ ήταν ίσως η πρώτη ηθοποιός που φώναξε όταν ο εκδότης περιοδικού, μαζί με την ομάδα του, αποφάσισαν χωρίς να την ενημερώσουν, να την αδυνατίσουν σε υπερβολικό βαθμό για το εξώφυλλο του τεύχους. Το ίδιο συνέβη και στην Τζέσικα Σίμπσον, όπως και στην Τζένιφερ Ανιστον. Πάλι καλά. Σκεφτείτε άλλες που έχουν καταντήσει τόσο ανορεξικές που θα παρακαλούσαν να τις... φουσκώσουν λίγο.

Το μέτρο είναι το ζητούμενο. Αλλά στην εποχή της εικόνας και της τελειότητας, της κατασκευής και αναπαραγωγής φωτογενών σταρ, τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Λέγεται ότι οι συγκεκριμένες φωτογραφίες αγχώνουν τα νεαρά κορίτσια, που θέλουν να μοιάσουν στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Γιατί, πώς λέτε να νιώθουμε, τα μεγαλύτερα κορίτσια, όταν βλέπουμε σταρ στα 30, στα 40, στα 50 και μετά, να μοιάζουν εκθαμβωτικά όμορφες; Αντί να σκυλιάζουμε, να τις ζηλεύουμε και να θέλουμε να τους κάνουμε βουντού, μπορούμε απλώς να εμπνεόμαστε.

Για μια καλύτερη ζωή. Ποιότητα, διατροφή, γυμναστική, ομορφιά μέσα κι έξω. Και ναι, είναι κλισέ, ναι η ομορφιά δεν είναι το παν, αλλά πειράζει να φροντίζεις λίγο παραπάνω τον εαυτό σου, ειδικά σε περιόδους μελαγχολίας, όπως αυτή; Δεν είναι προτιμότερο να ξεφυλλίζεις ένα περιοδικό και να θες να επιστρέψεις στις σελίδες του, για να ταξιδέψεις, αντί να το καταναλώνεις και μετά να χάνεσαι στη θλίψη;

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δούμε τη Σάρον, την Κατρίν, την Γκουίνεθ, την Ντέμι, αλλά και τον Τζορτζ Κλούνεϊ, τον Χαβιέ Μπαρδέμ, τον Μπραντ Πιτ, τον Ρίτσαρντ Γκιρ, θα πρέπει απλώς να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι οι αληθινοί...

Προσοχή... photo manipulation

Γιατί συχνά το ξεχνάμε. Ή δεν το γνωρίζουμε. Θα έπρεπε να υπάρχει μια καμπάνια ενημέρωσης, κάτι που σκέφτονται σοβαρά να κάνουν στη Μεγάλη Βρετανία, προκειμένου να υπάρχει μια ένδειξη ότι μια φωτογραφία –δηλαδή όλες– έχει υποστεί ψηφιακή επεξεργασία, photo manipulation, όπως είναι ένας από τους διεθνής όρους.

Πριν και μετά. Επιστροφή δεν υπάρχει. Και είναι λογικό. Με την ίδια εμμονή που ο κόσμος θέλει να διαβάζει κουτσομπολιά για τους σταρ, να τους βλέπει να εκτίθενται και να βγαίνουν σε κόντρα ρόλο, χαίρεται να τους ξεφωνίζει με ρυτίδες, παραπανίσια κιλά, σημάδια. Ανθρωποι που αναζητούν επιβεβαίωση ότι και οι διασημότητες είναι σαν κι εμάς, δηλαδή όχι τέλειοι.

Οι σύγχρονοι αναγνώστες ξέρουν. Κανείς δεν μπορεί να τους κοροϊδέψει. Ειδικά όταν βλέπουν τραγουδίστριες ή ηθοποιούς που είναι 50 και μοιάζουν 23. Τα περιοδικά και οι διαφημιστές μοιράζονται το ίδιο ψέμα. Η υπερβολή και η βελτίωση δεν βλάπτουν. Τεχνητή νοημοσύνη και αισθητική. Το πρόβλημα δεν είναι οι πειραγμένες εικόνες. Είναι η δική μας αποτυχία να... «πειράξουμε» τις προσωπικές μας προσδοκίες...

18/09/2010 - Σάντυ Τσαντάκη / kathimerini.gr