Νίκη της Wikileaks, ήττα του Τζούλιαν Ασάντζ

14 Δεκεμβριου 2010
Posted in Επικαιρότητα

Η ιστοσελίδα δημοσίευσε τα στοιχεία, ο ιδρυτής της στη φυλακή

Η επίθεση, που ξεκίνησε τις τελευταίες ημέρες του Νοεμβρίου, ήταν διμέτωπη. Την ίδια στιγμή που η ιστοσελίδα WikiLeaks προσέκρουε σε απανωτές απαγορεύσεις και μετακόμιζε από server σε server προκειμένου να συνεχίσει να δημοσιεύει τα αμερικανικά διπλωματικά έγγραφα, η Interpol ανακοίνωνε ότι καταζητεί τον δημιουργό της ιστοσελίδας, Τζούλιαν Ασάντζ, για σεξουαλικά αδικήματα.

Στις 7 Δεκεμβρίου, ο πρώτος γύρος είχε λήξει με νίκη της WikiLeaks στη μάχη της ιντερνετικής επιβίωσης και με ήττα του Ασάντζ, που τελεί υπό κράτηση σε φυλακή του Λονδίνου, αναμένοντας την απόφαση για την έκδοσή του στη Σουηδία. Εκατοντάδες «καθρέφτες» της WikiLeaks ξεπήδησαν στο ίντερνετ αποδεικνύοντας την αλήθεια των ισχυρισμών του Ασάντζ, ότι η ιστοσελίδα του είναι αδύνατο να λογοκριθεί -και η αμερικανική κυβέρνηση προσέφυγε στην... ιδιωτικοποίηση της λογοκρισίας, απαγορεύοντας σε κυβερνητικούς υπαλλήλους, αλλά και σε φοιτητές που προσβλέπουν σε διπλωματική καριέρα, να διαβάζουν τα αναρτημένα σε κοινή θέα διπλωματικά έγγραφα. Παράλληλα, όμως, ο 39χρονος πρύτανης των ανά τον κόσμο χάκερ, που ήδη στα 16 του χρόνια είχε διεισδύσει από το σπίτι του στην Αυστραλία στους υπολογιστές του Πενταγώνου, κατέληξε μόνος σε ένα κελί, μακριά από πληκτρολόγια και οθόνες. Ηταν η αρχή του δεύτερου γύρου.

Από τις αρχές της εβδομάδας, χιλιάδες «hacktivists» (χάκερ-ακτιβιστές) εξαπέλυσαν ιντερνετικές επιθέσεις εναντίον των εταιρειών που επιχείρησαν να κατεβάσουν από το Ιντερνετ τη WikiLeaks ή να τη «στραγγαλίσουν» οικονομικά και να την αποκόψουν από τις δωρεές. Η Mastercard, η Visa, η Paypal δέχθηκαν ηλεκτρονικές επιθέσεις τύπου DDOS, (χιλιάδες υπολογιστές προσπαθούν να συνδεθούν ταυτόχρονα στην ίδια σελίδα, υπερφορτώνοντάς την και θέτοντάς την εκτός λειτουργίας). Το ίδιο συνέβη και με την ιστοσελίδα του ελβετικού ταχυδρομικού ταμιευτηρίου, που είχε κλείσει τον λογαριασμό του Ασάντζ, αλλά και με τις ιστοσελίδες της σουηδικής κυβέρνησης, της σουηδικής εισαγγελίας και του Σουηδού δικηγόρου των γυναικών που κατηγορούν τον Ασάντζ.

Οι επιθέσεις δεν λειτούργησαν μόνο ως πυροτεχνήματα διαμαρτυρίας, αλλά είχαν και ως αποτέλεσμα να δεχθεί η Paypal να αποδώσει στη WikiLeaks τα χρήματα των δωρητών που είχαν «παγώσει» μέσα στο σύστημά της. Οι «Anonymous», η ομάδα που οργάνωσε τις διαδικτυακές επιθέσεις, διατείνονται ότι δεν έχουν σχέση με τη WikiLeaks («Δεν τους βρίσκεις! Ο μόνος από τη WikiLeaks με τον οποίο μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε ήταν ο Τζούλιαν, αλλά πλέον δεν είναι διαθέσιμος», δήλωσε ένας από τους «Anonymous», τηρώντας, φυσικά, την ανωνυμία του). Στο δικαστήριο υπέρ του Ασάντζ μίλησαν όμως και επώνυμοι, όπως ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Τζον Πίλτζερ και ο βραβευμένος σκηνοθέτης Κεν Λόουτς, ενώ η κυβέρνηση της Αυστραλίας, την οποία ο Ασάντζ είχε κατηγορήσει ως υπάλληλο των ΗΠΑ, εξέφρασε επίσης τη στήριξή της. Ταυτόχρονα, στο Facebook, σε διάστημα μιας εβδομάδας οι «φίλοι» της ιστοσελίδας WikiLeaks τριπλασιάστηκαν ξεπερνώντας το ένα εκατομμύριο.

«Το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εναντίον του Τζούλιαν Ασάντζ είναι ευρωπαϊκή υπόθεση και δεν έχει καμία σχέση με εμάς», δήλωσε Αμερικανός αξιωματούχος, αποσυνδέοντας τελείως τις κατηγορίες εναντίον του ιδρυτή της WikiLeaks από τη δημοσίευση των διπλωματικών εγγράφων που έχει ενοχλήσει σφόδρα τις ΗΠΑ. Ομως, είναι πολλοί εκείνοι που δυσπιστούν.

Ισως πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που διαβάζουν με προσοχή τα έγγραφα της WikiLeaks και ανακαλύπτουν ότι οι αμερικανικές πρεσβείες του Βερολίνου και της Μαδρίτης έχουν στο πρόσφατο παρελθόν υποδείξει στις αντίστοιχες κυβερνήσεις πώς να χειριστούν δικαστικές υποθέσεις που άπτονται των αμερικανικών συμφερόντων.

Το νομικό θέμα

Τυπικά ο Τζούλιαν Ασάντζ δεν χαρακτηρίζεται κατηγορούμενος, αλλά η σουηδική δικαιοσύνη ζητάει την έκδοσή του για να τον ανακρίνει σε σχέση με την καταγγελία για βιασμό (ήπια μορφή, η οποία επισύρει ποινή φυλάκισης έως τέσσερα χρόνια) καθώς και για τρεις λιγότερο σοβαρές καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης. Ο συνήγορος του Ασάντζ κάνει λόγο για «διαμάχη περί συναινετικού σεξ άνευ προφυλάξεων», ενώ ο συνήγορος των δύο γυναικών δηλώνει ότι η υπόθεση δεν έχει πολιτικές προεκτάσεις και ότι οι πελάτισσές του υποφέρουν από ιντερνετικές επιθέσεις φίλων του WikiLeaks. Οι δύο γυναίκες, που είχαν σχέσεις με τον Ασάντζ σε διαφορετικές ημέρες στη Σουηδία, το καλοκαίρι, παρουσιάστηκαν από κοινού σε αστυνομικό τμήμα της Στοκχόλμης. Η εισαγγελέας υπηρεσίας περιέγραψε το σοβαρότερο αδίκημα ως βιασμό, ενώ η προϊσταμένη της διαφώνησε, με αποτέλεσμα να αποσύρει το αίτημα για σύλληψη και ανάκριση του Ασάντζ. Εν συνεχεία, οι δύο γυναίκες μετέβησαν στο Γκέτεμποργκ, που απέχει περίπου 500 χιλιόμετρα και υπέβαλαν εκεί εκ νέου τη μήνυση σε άλλη εισαγγελέα. Ο Ασάντζ έφυγε από τη Σουηδία με την άδεια της σουηδικής δικαιοσύνης, η οποία εν συνεχεία ζήτησε την έκδοσή του πίσω στη Σουηδία. Το παρελθόν δείχνει ότι από τη Σουηδία είναι πιο εύκολη η έκδοση υπόπτων στις ΗΠΑ - οι οποίες όμως δεν έχουν αποφασίσει ακόμη με βάση ποιο νόμο να τον κατηγορήσουν.

Λεπτομέρειες που ΔΕΝ προκαλούν σοκ

Αναιδείς και είρωνες, ναι. Αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι δύσκολο να δαιμονοποιήσει κανείς τους Αμερικανούς διπλωμάτες, από τα μερικές εκατοντάδες τηλεγραφήματα που έχει φέρει μέχρι στιγμής στο φως της δημοσιότητας η ιστοσελίδα WikiLeaks. Ούτε είναι εύκολο να υποστηριχθεί η άποψη ότι οι διαρροές μέχρι στιγμής προκάλεσαν συντριπτικό πλήγμα στα αμερικανικά συμφέροντα. Η πλέον αμφιλεγόμενη αποκάλυψη των τελευταίων ημερών ήταν πιθανότατα η μακρά λίστα με τις εγκαταστάσεις που θεωρούνται κρίσιμες για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Η λίστα περιλάμβανε τα σημεία όπου έχουν βυθιστεί υποθαλάσσια καλώδια, τα ονόματα των εταιρειών που παρασκευάζουν πολύτιμα εμβόλια και μεγάλα λιμάνια. Τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν μυστικό. Αν οι ίδιες τοποθεσίες δημοσιεύονταν στην ιστοσελίδα του Πενταγώνου κανείς δεν θα το πρόσεχε.

Το ίδιο ισχύει και για τις αποκαλύψεις σχετικά με τα νέα σχέδια του ΝΑΤΟ για την προστασία της Πολωνίας και των Βαλτικών Κρατών Από τα τηλεγραφήματα που διέρρευσαν μάθαμε τον κωδικό των σχεδίων (Eagle Guardian), καθώς και μερικές λεπτομέρειες για τις σχετικές συζητήσεις που έλαβαν χώρα προς το τέλος του 2009, συμπεριλαμβανομένης και της απροθυμίας της Πολωνίας να συνδέσει την ασφάλειά της με εκείνη των γειτονικών της κρατών. Είναι μάλλον απίθανο να εξεπλάγη το Κρεμλίνο με οτιδήποτε από όσα διάβασε στις διαρροές.

Μεγαλύτερη ζημιά μπορούν να κάνουν οι αναφορές διπλωματών από τη Βόρεια Αφρική, οι οποίες φέρνουν στο φως πράγματα που μέχρι τώρα ακούγονταν ως άγριο κουτσομπολιό. Ενας πρώην Αμερικανός πρέσβης στο Μαρόκο καταφέρεται εναντίον «της σιχαμερής λαιμαργίας όσων βρίσκονται στο περιβάλλον του βασιλιά Μοχάμεντ VI». Μία εταιρεία που ανήκει στη βασιλική οικογένεια, μία γραμματέας και ένας αρχηγός κόμματος περιγράφονται με όρους που θα επέσειαν τον κίνδυνο μήνυσης για λιβελογράφημα, εάν ο συγγραφέας του σημειώματος ήταν, για παράδειγμα, δημοσιογράφος. Τα τηλεγραφήματα επίσης επισημαίνουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις του Μαρόκου είναι πλήρως διεφθαρμένες «ιδιαίτερα στα ανώτερα κλιμάκιά τους».

Τηλεγραφήματα από την Τυνησία, έναν άλλο στενό σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή, δίνουν την εικόνα ενός αρτηριοσκληρωτικού αστυνομικού κράτους, το οποίο ταλανίζεται από τον νεποτισμό. «Η διαφθορά στο περιβάλλον του προέδρου μεγαλώνει», σημειώνεται σε ένα τηλεγράφημα, όπου λίγο παρακάτω γράφει: «Οι Τυνήσιοι απεχθάνονται όλο και περισσότερο, αν όχι μισούν, την πρώτη κυρία και την οικογένειά της». Σε μία φλύαρη περιγραφή ενός λουκούλειου γεύματος στην παραθαλάσσια βίλα του γαμπρού του προέδρου, ο Αμερικανός πρέσβης εμφανίζεται εντυπωσιασμένος από το πλήθος των υπηρετών και τον εξημερωμένο τίγρη που τρώει τέσσερα κοτόπουλα την ημέρα. Ο οικοδεσπότης θα διάβασε στο Wikileaks ότι αν και προσπάθησε να ευχαριστήσει τον προσκεκλημένο του, εκείνος τον βρήκε «απαιτητικό, υπερφίαλο και δύσκολο χαρακτήρα», με «περιορισμένη γνώση και ενδιαφέρον για τα διεθνή θέματα».

Σε ανάλογο ύφος, ένας Αμερικανός αξιωματούχος στη Σαουδική Αραβία περιγράφει το κάθε άλλο παρά ισλαμικό μυστικό πάρτι που οργάνωσε ένας πρίγκιπας επ’ ευκαιρία της γιορτής των Αγίων Πάντων. Οι 150 και πλέον Σαουδάραβες προσκεκλημένοι απήλαυσαν άφθονο αλκοόλ και την παρέα ιερόδουλων. Η κοινωνική θέση του οικοδεσπότη ήταν ικανή να κρατήσει μακριά τη φοβερή και τρομερή θρησκευτική αστυνομία. Τέτοιου είδους πάρτι, συμπέρανε ο συγγραφέας του τηλεγραφήματος, γίνονται όλο και πιο συχνά στο βασίλειο.

Σε μερικές περιπτώσεις, τα τηλεγραφήματα μάς πληροφορούν και για ενδιαφέροντα ζητήματα, όπως ότι η στρατιωτική χούντα της Μιανμάρ ήθελε να αγοράσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή ότι σχεδιαζόταν ειρηνικό πραξικόπημα στη Ζιμπάμπουε από εξορίστους, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και με την υποστήριξη των ΗΠΑ. Τις περισσότερες φορές, όμως, οι λεπτομέρειες δεν προκαλούν κανένα σοκ. Ας θυμηθούμε τις τελευταίες αποκαλύψεις: ότι οι Συντηρητικοί στη Βρετανία είναι πιο φιλοαμερικανοί, ότι ο ηγέτης της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι είναι αλητήριος και παρανοϊκός, ότι η Κίνα χρηματοδοτεί τον κυβερνοπόλεμο και το κυβερνοέγκλημα, ότι το Ιράν βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από την Αμερική στο θέμα του Ιράκ και ότι η Σαουδική Αραβία είναι η πηγή των περισσότερων κεφαλαίων που διοχετεύονται στους εξτρεμιστές τρομοκράτες. Ολα αυτά τα γνωρίζαμε ήδη...

12/12/2010 - Ευρυδίκη Mπέρση - The Economist / kathimerini.gr