Αυξάνονται συνεχώς οι διαρροές στην ιδιωτικότητα των χρηστών του διαδικτύου

04 Ιουλιου 2011
Posted in Επικαιρότητα

Ανακοινώσεις χωρισμών, αποκαλύψεις εξωσυζυγικών σχέσεων, συκοφαντική δυσφήμηση εργοδοτών από εργαζόμενους και καθηγητών από μαθητές, ακόμη και δημιουργία ψεύτικου προφίλ με σκοπό το έγκλημα είναι μόνο μερικά από τα περιστατικά που συγκλόνισαν τον κυβερνοχώρο το τελευταίο διάστημα και άνοιξαν ξανά τη συζήτηση κατά πόσο μπορεί να διατηρήσει κάποιος την ιδιωτικότητά του στο διαδίκτυο.

Προσέφυγε στη Δικαιοσύνη προκειμένου να αποτρέψει τη δημοσιοποίηση πληροφοριών εξωσυζυγικής του σχέσης. Η δικαστική απόφαση τον δικαίωσε αλλά, όπως φάνηκε, δεν ήταν αρκετή ώστε να εμποδίσει τη διαρροή.

Εξι ώρες αργότερα, το όνομα του 37χρονου άσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε γίνει γνωστό μέσω της δημοφιλούς ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης Twitter. «Ο Ράιαν Γκιγκς θέλει να καλύψει µια υποθετική σχέση του µε την Ίµογκεν Τόµας του Μπιγκ Μπράδερ», ανάρτησε στο tweet του τραπεζικός υπάλληλος, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με τον ποδοσφαιριστή ή τη φερόμενη ως ερωμένη του ούτε προερχόταν από τον χώρο των μέσων ενημέρωσης. Πάντως, εκτός από τον τραπεζοϋπάλληλο, στον γενικό εισαγγελέα εστάλη και ένας δημοσιογράφος των «Times», ο οποίος θεωρείται επίσης υπεύθυνος για τη διαρροή στον συγκεκριμένο ιστότοπο.

Και δεν είναι μόνο η περίπτωση του Ράιαν Γκιγκς. Η είδηση-βόμβα για τη σύλληψη του πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν έγινε γνωστή με τον ίδιο τρόπο. Μέλος της νεολαίας του κόμματος του Νικολά Σαρκοζί ανέβασε στο προφίλ του, στο ίδιο σάιτ κοινωνικής δικτύωσης, το περιστατικό προκαλώντας την έκπληξη αλλά και τις υποψίες όλων για την έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση και πληροφόρησή του. Και αν όλα αυτά αποτέλεσαν δημιούργημα τρίτων, η διάχυση των πληροφοριών στο διαδίκτυο φαίνεται να μην έχει όρια και από τους ίδιους τους «εμπλεκόμενους» χρήστες.

Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί εκείνη της Λιζ Χάρλεϊ, η οποία προκειμένου να διαψεύσει τις φήμες που την ήθελαν να απατά τον σύζυγό της, ανακοίνωσε μέσω Twitter πως είχαν πάρει διαζύγιο. «Σήμερα δεν είναι καλή μέρα. Πάντως, με τον σύζυγό μου έχουμε χωρίσει εδώ και μήνες. Οι κοντινοί μας άνθρωποι το γνώριζαν», έγραψε στην ανακοίνωσή της.

Πόσες πληροφορίες, όμως, δημοσιοποιούμε στο διαδικτύο και με ποια κριτήρια τις αναρτούμε; Σύμφωνα με την επικεφαλής ελληνικού κόμβου Safer Internet δρα Βερόνικα Σαμαρά, η ιδιωτικότητά μας υπάρχει όσο εμείς την προστατεύουμε. Είναι αυταπάτη, λέει, να θεωρεί κάποιος πως αναρτώντας κάτι στο διαδίκτυο παραμένει προσωπικό. Μάλιστα, όπως αναφέρει, οι περισσότεροι χρήστες δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να διαβάσουν τους όρους χρήσης και την πολιτική απορρήτου ιστοχώρων όπου εγγράφονται. «Οι Ελληνες δίνουμε πολλά στοιχεία στο διαδίκτυο. Για παράδειγμα το Facebook, το δημοφιλέστερο κοινωνικό δίκτυο στην Ελλάδα, δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες του να προστατευτούν, ακόμα και από τον ίδιο τον ιστότοπο. Και πάλι, όμως, πολλοί είναι εκείνοι που αφήνουν "ανοιχτό" το προφίλ τους με αποτέλεσμα καθένας να έχει πρόσβαση στις φωτογραφίες και τα σχόλια που αναρτούν», λέει η κ. Σαμαρά. Επισημαίνει μάλιστα πως είναι σημαντικό οι χρήστες του διαδικτύου να δημοσιεύουν στις σελίδες τους μόνο ό,τι θα έλεγαν σε έναν δημόσιο χώρο. «Να λέμε μόνο ότι θα λέγαμε σε μία πλατεία με 100 άτομα και να μην ξεχνάμε πως οι φίλοι των φίλων μας δεν είναι και δικοί μας».

Παράλληλα, η κ. Σαμαρά εφιστά την προσοχή των χρηστών σε ό,τι αναρτούν και αφορά άλλους. «Είναι δημόσιο και από τη στιγμή που αρχίζουμε να γράφουμε για ένα τρίτο πρόσωπο, μπορεί να εκληφθεί άμεσα ως συκοφαντική δυσφήμηση, εξύβριση ή παρενόχληση. Μάλιστα, ο θιγμένος έχει τη δυνατότητα να κινηθεί και δικαστικά. Τέτοιες πράξεις είναι παράνομες ακόμα και στο διαδίκτυο και διώκονται από τον νόμο», λέει και προσθέτει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο θιγόμενος απευθύνεται στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και η υπόθεση παίρνει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.

Για εικονικές σχέσεις, οι οποίες δεν παύουν να είναι ανθρώπινες, κάνει λόγο ο κοινωνιολόγος και γενικός γραμματέας της ελεγκτικής επιτροπής του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων Σταμάτης Βενέτης. «Η μορφή του ίντερνετ είναι τέτοια που επιβάλλει μια δημοκρατική και ισότιμη σχέση συνεργασίας αφού αποτελεί ένα δίκτυο. Το ζήτημα είναι κατά πόσον έχουμε μάθει να συνεργαζόμαστε ισότιμα ώστε να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο τις δυνατότητες που μας παρέχει το διαδίκτυο», λέει ο κ. Βενέτης και τονίζει πως τα φίλτρα που διακρίνουν τις κοινωνικές συναναστροφές απουσιάζουν από το διαδίκτυο. «Μπαίνουμε ανοχύρωτοι σε αυτή τη νέα πραγματικότητα».

Τρόποι για την προστασία της ιδιωτικότητας στο διαδίκτυο

1. Ψάχνουμε τους όρους και την πολιτική απορρήτου - Αν δεν υπάρχουν, δεν επισκεπτόμαστε ξανά τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα
2. Στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, θέτουμε σε εφαρμογή τις απαραίτητες ρυθμίσεις απορρήτου ώστε να βλέπουν μόνο όσοι θέλουμε τις προσωπικές μας φωτογραφίες και τα σχόλιά μας
3. Προστατεύουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας. Πρόκειται για δημόσιο λόγο: αναρτούμε μόνο ό,τι θα μπορούσαμε να φωνάξουμε σε μια πλατεία
4. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως ό,τι και να κάνουμε στο διαδίκτυο αφήνει ίχνη
5. Για να δώσουμε τον αριθμό της πιστωτικής κάρτας, ελέγχουμε στη διεύθυνση ότι υπάρχει το εικονίδιο της κλειδαριάς που επιβεβαιώνει πως η σύνδεση είναι ασφαλής

• Συμπεριφερόμαστε όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται. Δεν είμαστε ανώνυμοι στο διαδίκτυο, όποιος θέλει θα μας εντοπίσει
• Δεν γράφουμε με κεφαλαία γράμματα γιατί ισοδυναμεί με φωνές
• Οταν στέλνουμε μαζικά e-mails σε άγνωστα μεταξύ τους άτομα δεν δημοσιοποιούμε τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις τους - μέσω της ρύθμισης του blind carbon copy (Bcc)...

Πηγή: tanea.gr