E-Shopping με ασφάλεια - Σύγχρονες τάσεις

16 Απριλιου 2011
Posted in Επικαιρότητα

Σύγχρονες τάσεις

Οι περισσότεροι χρήστες που πραγματοποιούν ηλεκτρονικές αγορές χρησιμοποιούν τον προσωπικό ή εταιρικό τους υπο­λογιστή. Στις μέρες μας όμως, λόγω της ανάπτυξης των α­σύρματων δικτύων σχεδόν παντού και της δυνατότητας σύν­δεσης μέσω smartphones και netbooks υπάρχει η δυνατότη­τα ο καταναλωτής να μπορεί με αυτές τις φορητές μονάδες να διεξάγει ηλεκτρονικές συναλλαγές. Αφενός λοιπόν τα ηλε­κτρονικά καταστήματα θα πρέπει να παρέχουν υπηρεσίες μέ­σω των περιορισμένων δυνατοτήτων επεξεργασίας των browser που φέρουν οι φορητές μονάδες. Ενώ αφετέρου, ο καταναλωτής θα πρέπει να είναι ενήμερος για το είδος των κινδύνων που ελλοχεύουν στις ασύρματες διασυνδέσεις και να τις λαμβάνει σοβαρά υπόψη του προτού προβεί σε οποιαδή­ποτε καταχώριση προσωπικών δεδομένων.

Μία από τις πιο νέες τάσεις στο χώρο είναι η χρήση των σε­λίδων κοινωνικής δικτύωσης, τόσο για προώθηση ηλεκτρονι­κών καταστημάτων άμεσα, όσο και για την αξιολόγηση των προτιμήσεων του χρήστη σύμφωνα με τους συνδέσμους που επιλέγει προκειμένου να λαμβάνει στοχευόμενη διαφήμιση. Στην προκειμένη περίπτωση είναι ευθύνη του τελικού χρήστη να ρυθμίσει κατάλληλα το απόρρητό του και να μη δημοσιεύ­ει προσωπικά δεδομένα, ώστε να μη γίνεται στόχος των εκά­στοτε κακόβουλων επιθέσεων. Τέλος, ορισμένες εταιρείες προ­σφέρουν εφαρμογές (apps) για την πρόσβαση των πελατών στις υπηρεσίες τους, αποδεσμεύοντας τους από την ανάγκη χρήσης browsers.

Το πρώτο βήμα για ασφαλή και αποτελεσματική χρήση των δυ­νατοτήτων της ηλεκτρονικής αγοράς είναι η γνώση των υποδομών στις οποίες στηρίζεται. Αρχικά πρέπει να γίνουν αντι­ληπτά τα βασικά μέρη από τα οποία απαρτίζεται το περιβάλ­λον ηλεκτρονικών αγορών και στη συνέχεια να εξακριβωθεί σε ποια από αυτά δρουν οι επίδοξοι εγκληματίες.

Αναλυτικά, το περιβάλλον του online shopping χωρίζεται σε:

Διαδικτυακούς Εμπόρους: Πρόκειται για όλους εκείνους που εμπορεύονται προϊόντα ή υπηρεσίες διαδικτυακά και χωρίζο­νται σε αρκετές κατηγορίες. Έτσι υπάρχουν οι κατασκευαστές προϊόντων που επιλέγουν την προώθησή τους μέσω ίντερνετ, με στόχο την εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος. Οι έμπο­ροι λιανικής (μεταπράτες) που διαθέτουν ηλεκτρονικά κατα­στήματα και προσφέρουν μια πληθώρα προϊόντων καθώς και υπηρεσίες πληρωμών, αποστολής κ.ά. Μικρές εταιρείες ή ι­διώτες επιλέγουν ιστοσελίδες δημοπρασιών (όπως το eBay) ώστε να θέσουν τα αγαθά τους υπό σύγκριση με άλλα όμοια και να καρπωθούν την καλύτερη δυνατή τιμή. Επίσης αν κάποια εται­ρεία δεν επιθυμεί να κατασκευάσει το δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα μπορεί εύκολα να απευθυνθεί σε διαδικτυακά πολυ­καταστήματα, τα οποία φιλοξενούν πληθώρα κατασκευαστών και παρέχουν τη δυνατότητα στον καταναλωτή για σύγκριση και επιλογή της καλύτερης προσφοράς. Αν πάλι κάποιος ιδιώτης επιθυμεί να πουλήσει ή να ανταλλάξει προϊόντα που πλέον δεν του είναι χρηστικά, υπάρχουν ιστοσελίδες που επιτρέπουν τέ­τοιες ανταλλαγές (καταναλωτής για καταναλωτή - Consumer-to-Consumer [C2C]). Εν γένει η διάθεση προϊόντων και υπη­ρεσιών μέσω διαδικτύου εξασφαλίζει στον καταναλωτή ποικι­λία επιλογών, χαμηλότερες τιμές -αφού ο έμπορος δεν χρε­ώνεται με τα έξοδα συντήρησης ενός συμβατικού καταστήμα­τος, δυνατότητα αγοραπωλησίας 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο και ανάλογα με τις αγορές, χαμηλό ή και καθό­λου κόστος αποστολής των αγαθών.

Υπηρεσίες αποπληρωμής: Η χρήση του τραπεζικού συστή­ματος για τις αποπληρωμές είναι ουσιαστικά αυτή που επιτρέ­πει την ύπαρξη της ηλεκτρονικής αγοράς. Οι τράπεζες προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών που επιτρέπει στους κα­ταναλωτές και στους εμπόρους να συναλλάσσονται μεταξύ τους, μέσα όμως από ένα πλαίσιο, αυστηρά τοποθετημένο νο­μοθετικά και με προστασία των προσωπικών δεδομένων και των δύο μερών. Ειδικά στην Ε.Ε. οι κανόνες των τραπεζικών συ­ναλλαγών είναι εξαιρετικά αυστηροί. Επιπρόσθετα, τα τραπεζι­κά συστήματα έχουν αποκτήσει ένα ισχυρό δίκτυο ώστε να εί­ναι εφικτές οι διεθνείς συναλλαγές και οι διαδικτυακές υπηρε­σίες προς τους πελάτες τους. Δυστυχώς όμως, όπως κάθε σύ­στημα έτσι και το τραπεζικό έχει αδυναμίες τόσο στο σύστη­μα συναλλαγών του όσο και στη δικτυακή δομή του, τις οποί­ες έχουν αντιληφθεί οι επίδοξοι ληστές και τις χρησιμοποιούν εις βάρος της ίδιας της τράπεζας αλλά και του τελικού χρήστη. Υπάρχουν ποικίλοι τρόποι για να αποπληρωθούν οι ηλεκτρο­νικές αγορές. Από τους πιο διαδεδομένους τρόπους είναι η χρήση της πιστωτικής κάρτας όπου μπορεί να ζητηθεί απευ­θείας από την ιστοσελίδα που έγινε η συναλλαγή. Αν πάλι ο έ­μπορος δεν επιθυμεί να συνεργαστεί με κάποια τράπεζα άμε­σα και έτσι να ανεβάσει το κόστος του ηλεκτρονικού κατα­στήματός του, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες ενός τρίτου εμπόρου ο οποίος ως κύρια υπηρεσία προσφέρει τις συ­ναλλαγές μέσω πιστωτικών καρτών. Επίσης άλλες επιλογές είναι: η αντικαταβολή που επιτρέπει στον καταναλωτή να απο­πληρώσει το αγαθό μόλις το λάβει (στην εταιρεία αποστολής), το χρεωστικό σημείωμα (debit note) που αφαιρεί το ποσό α­πευθείας από το τραπεζικό του λογαριασμό και οι ηλεκτρονι­κές πληρωμές (E-payment) που διενεργούνται μέσω ηλεκτρο­νικού ταχυδρομείου (PayPal), κινητών τηλεφώνων κ.α.

Διαδικτυακές υπηρεσίες: Αν το διαδίκτυο δεν παρείχε μία α­ξιόπιστη και ασφαλή δομή, δεν θα ήταν εφικτή η ύπαρξη των ηλεκτρονικών αγορών. Αυτό, γιατί ο τελικός χρήστης πρέπει να είναι ασφαλής κατά την περιήγησή του στις ιστοσελίδες και ταυτόχρονα ο έμπορος να προστατεύεται από κακόβουλες ε­πιθέσεις που μπορούν να βλάψουν τόσο την ποιότητα των υπηρεσιών του όσο και την καθαυτή ύπαρξη του στο δίκτυο. Για να εξασφαλιστούν λοιπόν τα προαναφερόμενα, δημιουργή­θηκε το σύστημα DNS (Domain Name System) που αντι­στοιχίζει μοναδικά ονόματα τομέων σε διευθύνσεις IP και έτσι επιτρέπει στο χρήστη με την πληκτρολόγηση του ονόματος να συνδεθεί με συγκεκριμένο διακομιστή και να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες του (μεταφορά αρχείων, αποστολή e-mail κ.α.). Εν συνεχεία δημιουργήθηκαν οι αρχές πιστοποίησης οι οποί­ες παρέχουν ψηφιακά πιστοποιητικά στους εμπόρους που έ­χουν αποδειχθεί υπαρκτοί και αξιόπιστοι, μιας και ο κατανα­λωτής δεν μπορεί να γνωρίζει αν η ιστοσελίδα που επισκέπτε­ται είναι έμπιστη. Όταν ο έμπορος λάβει το ψηφιακό πιστο­ποιητικό του, το εγκαθιστά στην ιστοσελίδα του και αυτό δια­βάζεται αυτόματα από τον browser του επισκέπτη που επι­τρέπει την πρόσβαση. Διαφορετικά, προειδοποιείται ο χρή­στης για την έλλειψη πιστοποιητικού και ενδεχόμενα δεν του επιτρέπεται καθόλου η πρόσβαση σε αυτή τη σελίδα.